The Miserable Bride

TMB #32

Napasinghap naman ako ng may maramdaman ako sa batok ko. Nagsitaas lahat ng balahibo ko sa katawan dahil don! Shit! Bakit nya ba ako inaamoy!?

“G—gio..” Usal ko habang ibinaba ang kutsilyo.

“Hmm..” Green minded na ata ako! Ung sagot nya nagmukhang moan sa pandinig ko! Shit! Inabot nya nya ung dalawang kamay ko at itinukod sa counter habang hawak sya. Binigyan nya ako ng malalagkit na halik sa leeg.

“G—gio.. Uhm, I—I have to cook.” Halos mapatili ako ng idikit nya sa pangupo ko ung ano nya! Shit! Bakit parang kinabahan ako!

“G—gio.. H—hindi na pwede.” Kinailangan kong sabihin un kasi baka kung hindi ko iyon sasabihin ay tatraydurin ako ng katawan ko at walang pasabing susuko na lamang sa mga halik at haplos nya.

“Why?” Maangan nitong sagot habang patuloy na idinidikit ung ano nya sa pwet ko! It’s like we’re dry humping!

“S—sabi ng doctor ay b—bawal.. I’m 4 months pregnant.”

“You’re what?” Parang hindi makapaniwalang sabi nya. I believe sinabi ko sakanya ‘to noon pero bakit parang di din nya naalala.

Nagulat ako ng bigla nyang binitawan ang kamay ko at saka ako tinalikuran. Kumabog ang dibdib ko.

Ganitong ganito noon.. Ganitong ganito nung sinabi nya sa akin.. Ipa-abort ko nalang ung baby.

“Gio..” Huminto sya at namulsa ng kamay pero hindi nya ako nilingon. “Mahal kita.”

Hindi siya kumibo at naglakad papunta sa hagdanan. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa makaakyat sya at di ko na makita.

Bumuntong hininga ako. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko!

Lumipas ang ilang linggo pero nanatiling puzzle parin para sa akin si Gio. Minsan kinakausap nya ako kadalasan ay hindi. Bukas ay Christmas na. Excited kong isinaksak ang outlet kung saan naka-connect ang Christmas lights. Ito ang gustong gusto kong tinitingnan. Lights. Nagbibigay liwanag sa buong bahay. It’s so pretty.

Tiningnan ko pa saglit ung 8ft na Christmas tree namin na nasa gilid ng hagdan. Sobrang ganda talaga. Blue, white at silver ang naging theme ng Christmas décor naming sa bahay dahil, gusto ko lang.

Nalungkot akong bigla ng mapagtantong kong hindi parin umuuwi si Gio at tahimik ang buong bahay. Maaga syang umalis kanina. Ni-text ko naman syang sa bahay nila naming sasalubungin ang pasko pero walang sagot akong natanggap.

Kinuha ko ang mga regalo ko para sa parents ko at sa in-laws ko atsaka ko lang dinampot ung dadalhin kong food doon at ung susi ng kotse ko.

Bumuntong hininga ako dahil for 7 long years ngayon lang ulit ako nalungkot dahil Pasko. The first one was when I left Gio, and the second one is now.. I’m all alone.