Saudade

kim yugyeom ve o koca midesi

Her şey, biz fetüsken başlamıştı.

Babamın kocası büyük bir hata yapıp, karşı komşumuza tarçınlı elmalı bir turta götürmüştü ve kadın bütün turtayı tek başına silip süpürmüştü. Yugyeom'ın doymak bilmeyen koca midesi de bu turtalar yüzünden olmalıydı.

Beni babamın kocası doğurmamıştı. Bunu öğrendiğimde 8 yaşındaydım ve büyük bir hayal kırıklığı içerisinde çizgi romanlarımı yırttıktan sonra tutkala batırıp, onları mutfak duvarlarına yapıştırmıştım.

Psikolojik açıdan o süreçte büyük çöküşteydim ve eğer ben kötü hissediyorsam, Kim Yugyeom'da kötü hissetmek zorundaydı.

O yüzden o uykudayken, saçını tıraş etmiştim ve yanlışlıkla kulağını da kesmiştim.

Kulağı kopmamıştı ancak kulağındaki büyük yara izini görmek için dikkatlice bakmanız gerekmiyordu. Pişman değildim. Ayriyeten mantar şeklindeki saçları hızlıca uzamıştı ve çirkin kulağını örtebilmişti.

Babam, eski karısından olan çocuğunu, yani beni, 2 yaşındayen kocasıyla bakımı altına almıştı ve bazen, bunun için pişmanlık duyduklarını düşünüyordum.

Kim Yugyeom'laysa o lanet elmalı turta ve ailelerimiz yüzünden, doğduğumuz günden beri arkadaştık.

Düzeltme, 11. yaşımıza kadar arkadaştık ve sözde arkadaşlığımız o mantar kafa yüzünden sona ermişti.

Sadece yemek vakitleri ve uyku saatlerinde ayrı kalmamıza rağmen, ikimizinde sevgisini gösterme sorunları vardı. Durmadan didişsekte asla küs kalmazdık. Birbirimizi aklınıza gelebilecek her şeyden kıskanırdık.

Onunla ilgilenmeyip bilgisayar oynadığım bir vakitte masaüstü bilgisayarımı çatı katındaki odamdan fırlattığını hatırlıyordum.

Ama 11. yaşımızda Kim Yugyeom, büyük bir hata yapmıştı.

Bahçelerindeki tahta salıncağa oturmuştum ve o, beni sallamak istediğini söylemişti.

Kabul etmiştim ama yine de Kim Yugyeom'a asla güvemiyordum bu yüzden halatlara sıkıca tutunmuştum.

Kim Yugyeom o gün, beni son hızda sallarken bütün gücüyle sırtımdan itmişti ve ben 2 metre ileriye fırlayıp kalça kemiğimi kırmıştım.

Bakın, sorun kalça kemiğimi kırmama sebep olması değildi.

Ameliyat olmam gerekmişti ve iki ay boyunca ayağa kalkamamıştım. Sorun, beni hastanede ziyarete gelmemiş olması ve birdenbire okulda beni görmezden gelmeye başlamasıydı.

Bu olaylar ve çok daha fazlası sonrası, ailesi pek uzak sayılmayan bir yere taşınmıştı. 17. Yaşımıza kadar onunla tek kelime konuşmamıştım ve onu görmemiştim.

Yıllar sonra ise, ilk konuşmamızın normal bir ilke girdiği söylenemezdi.

Hem,

Kim Yugyeom şerefsizi onun yüzünden, kakamı ne zorluklarla yaptığımı bile bilmiyordu.