BALIN (TAMAMLANDI)

56.BÖLÜM:NESİL

Merhaba! Umarım okula gidenlerin ikinci dönemi, ilk dönemden çok daha güzel geçer. Hepinize başarılı, mutlu bir yarıyıl diliyorum. Bu arada, Balın'ı okumayı da tabii ki bırakmayın :) Bu bölüme geçmeden önce, ilk üç bölümü okumanızı tavsiye ediyorum. Bu bölümü anlamanız için okumanız gerekiyor. Beğenirseniz oy verip yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum.

*****

İkinci oyundan başarı ile ayrılmıştık ama birimizin bacağı, birimizin kulağı eksikti.

"Bu böyle mi kalacak?"

"Üçüncü oyunu geçebilirsek, ayrılırken eski halimize döneriz. Geçemezsek zaten önemli olmayacak."

"Bir cinayet. Kendine inanabiliyor musun?"

"Zorlanacak olan sensin."

Üçüncü odanın kapısını açtık.

Açıkçası, bu kadar zorlanacağımı hiç düşünmemiştim. Kapıyı açar açmaz, ellerimizde silahlar belirdi. Benim rüya kalemim, Luna'nın kırmızı bir kurdelesi vardı. Bu kurdeleyi görmek garip hissettirmişti. Onu hatırlıyordum. Luna'ya baktığımda kurdeleyi elinde gerginlikle çeviriyor ve nefesini tutmuş bekliyordu.

"Biz... bir cinayet işlemeyeceğiz."

"Nasıl yani?" Bir anda bu kadar değişmesi beni ürkütmüştü.

"Bizden cinayet istemiyor."

"Bizden... intihar istiyor."

*****

Rüya kalemimi elimde çevirirken bir cevap arıyordum.

"Ne bildiğinden bana da bahseder misin?"

"Öğrenmene az kaldı."

"İntihar etmemizi mi istiyor?"

"Tabii ki bunu istiyor."

"Arel gelene kadar..."

"Lanet olası Arel gücünü kullanmayı bilseydi zaten burada olmazdık."

"Sen, ne olduğunu bir şekilde keşfetseydin, Dünya şimdi ölüyor olmazdı. Aptal sevgilin sana bu kadar korumacı davranmasaydı, dördümüz..."

"Hey, ne demek istiyorsun?"

Soruma cevap vermedi. İleride beliren aynalı dolaba yürüdü, çıkıntıya kurdeleyi bağladı ve diğer ucu boynuna geçirerek kendini boşlukta sallandırdı.

Kahretsin, bu anı, bu intiharı hatırlıyorum.

Rüya kalemimi elime aldım, düğmeye basıp düşmeye başladım. Bu gittikçe anormal olmaya başlamıştı.

Kuyumun dibindeki cehenneme takılmayı bekledim, mızraklar vücudumu deldi ve parçalandım. Kendi kanım beni eritip yok ederken Luna'nın silüetini görmeye başladım.

Ben tamamen yok olup uyanmadan önce soğuk ellerini alnıma koydu. Kendini, yaşadığımız tüm şeyleri hafızama geri getirdi.

Kahretsin!

O anıları geri getirdikçe hatırlıyordum.

Yetimhanenin üst katında, üçüncü odada karşılaştığım, bizim aynı olduğumuzu söyleyip kırmızı kurdelesiyle intihar eden küçük kızı, Pars'ın panzehirini bulmak için Gölge Dağları'na gittiğimizde panzehir olacak çiçeği bulup bana veren, tekrar karşılaşana kadar onu unutmam gerektiğini söyleyen bu küçük kız, cehennem bizi bir araya getirene dek kaybolmuştu.

Tanrı olan bu kız, yetimhanede bizi birbirimize kırmızı bir ceketle bağlayan kızdı.

Eriyip yok olurken, nerede, nasıl ve kiminle uyanacağımı merak ettim.