BALIN (TAMAMLANDI)

30.BÖLÜM:LİDER

    Merhaba arkadaşlar! Okullar açıldığı için bölümler sık gelemeyecek. Elimden geldiği kadar hızlı yazmaya çalışacağım. Kendinize iyi bakın. Keyifli okumalar. Multimedya avcıların evi.

*****

   Üzeri örtülmüş eşyalar. Toz ve küf kokusu. Yitip gitmiş hayatlar ve hiç eskimeyen anılar. Anne ve babamın ölümünden sonra önünden geçmeye korktuğum evin içindeydim. Parmak uçlarımın duvara her değişin de bir anı gözümün önüne geliyordu.  Eskiden odam olan yere geldiğimde bir saniye durakladım, gözyaşlarımı geri gönderdim ve kapıyı yavaşça ittim. 

  Bu his... tarif edilemezdi. Her köşede gülüşlerimiz saklıydı sanki. Nereye baksam mutluyduk. Her yerden huzur çıkıyordu. Hayat, gerçekten çok acımasızdı. Annemin bana "Derinim" diye seslenişini hala duyuyor gibiydim. Böyle bir hayatı hak edecek ne yapmıştık ki?  

Kendi odamdan çıkıp karşıdaki odaya girdim. Burası onların yatak odasıydı. Biraz durup bakındıktan sonra aynanın arkasında parlayan bir şey fark ettim. Yaklaştıktan sonra bunun saf gümüşten yapılmış bir hançer olduğunu gördüm. Hançer bir deftere tutturulmuştu. Ne yani ailem bunu bilerek mi buraya koymuştu? Hançeri masaya koyarak yatağa oturdum. Günlüğün kapağındaki tozları silerek ilk sayfayı açtım. Güzel yazısından defteri annemin yazdığını anlıyordum. Okumaya başladım.

   "Derin, bu günlüğü bulduğuna göre biz işimizi bitirmişiz demektir. Avcılık, artık senin kontrolünde. Bu günlüğü biraz zaman geçtikten sonra bulacaktın biliyorum. Eve gelmeyecektin. Şimdi sana söyleyeceğim şey, büyük bir yük ama bütün avcılar seni bekliyor. Baban ve ben, avcıların lideriydik ve sen doğduğunda bütün avcılar sana ve bizim soyumuzdan gelecek olan diğer tüm avcılara bağlılık yemini etti. Bizim ölümümüzle hepsi dağılmış olmalı. Ve hepsini bir araya sen toplayacaksın. Diğer sayfada en güvendiğimiz avcılardan birisinin numarası var. İşe onunla başlayabilirsin. Sana güveniyorum ve seni seviyorum kızım." 

  Birkaç saniyemi okuduklarımı anlamaya ayırdım. Tüm avcılar şu an benim emrimde ve hepsi beni görmeyi bekliyor. Bir sonraki sayfada bir isim ve numara vardı. Hançeri ve defteri ceketimin cebine koyup odadan çıktım. Diğerlerinin yanına döndüğümde hiç konuşmadan arabaya bindim. Arkamdan onlar da geldiler. Aslında onlara kötü davranmak istemiyordum ama beynim avcılık meselesiyle o kadar meşguldü ki konuşursam saçmalamaktan korkuyordum. 

 Eve gelmiştik ve benimle konuşmaya çekiniyor gibilerdi. Benim için sorun yoktu, zaten anlatacak bir şey yoktu. Avcılık, benim işimdi. Yatağa uzanıp defteri  elime aldım ve sayfalarını çevirmeye başladım. Her sayfada av olabilecek vampir türleri tanıtılıyordu ve sayfanın altında o türde en bilgili olan avcının numarası vardı. Vampirlerin türü olduğunu ilk kez öğreniyordum. Acaba daha neler öğrenecektim? 

                         *****

 Akşam yemeğinde aramızdaki gerginliği bozmak için sıcak davranmıştım. Sanki eski evim, öylesine bir evmiş gibi. Kahkahalar arttıkça rahatladım ve odama çıktım. Henüz hançeri koymak için güzel bir yer bulamamıştım ve sürekli cebimde tutuyordum. Tam çıkarmak üzereyken kapının açılma sesiyle cebime geri iterek kapıya döndüm. Pars gelmişti.  

 "Bir sorun mu var?"

 "Sadece seni merak ettim."

 "Ben iyiyim. Eve girmek biraz garip hissettirdi ama iyiyim."

 "Yalan konusunda berbatsın."

  Anlamadım der gibi yüzüne baktım.

 "Evde bir şey bulduğunu en fazla bu kadar belli edebilirdin."