ATEŞ VE BARUT (ARA VERİLDİ) ~ Adım Adım Mutluluk-2

Ateş ve Barut ~ 29

Sanırım bu kez lafa, iyi geceleerr diyerek girmem gerekiyor. :D Biraz rötarlı da olsa yeni bölüm sizlerle. Daha fazla bekletmeden gece de olsa paylaşmak istedim. 

Benim çok hoşuma giden bir bölüm oldu. Umarım siz de bu önemli bölümü benim kadar çok seversiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. Oy vermeyi unutmayın olur mu? :) 

Vee, instagram hesabım mervenergizhikayeleri'ni takip edin bence. Gelin yazılmış ve yazılacak olan hikayelerin dedikodusunu yapalım. Link profilimde var. 

Sizleri çok öptüm. Seviliyorsunuuuzz. 

*********

'Allah'ın emri, peygamberin kavli ile kızımız Duru'yu oğlumuz Mutlu'ya istiyoruz.'

Duru'nun ağzı açıldı. Bir şey diyecekti ama sesi çıkmadı. Üstüne üstlük Hakan'dan da ses çıkmıyordu. Şok üstüne şok yaşarken son darbe de babasından geldi.

'Verdim gitti.'

-

Duru'nun ağzı balık gibi açıldı, sonra kapandı, ardından tekrar açıldı. 'Ne? Baba ne diyorsun?'

Gözler odadaki herkesin üzerinde gezindi. Her biri pişmiş kelle gibi Duru'nun yüzüne bakarak sırıtıyordu. Acaba Duru cinnet geçirse olur muydu? Gayet tabi olurdu ya!

En son Hakan'ın suratına baktı. Hakan da sırıtıyordu. HAKAN DA!

Dursun usta yeniden konuşmaya başlayınca kendine geldi. 'Hadi kizum. Op annenun babanun eluni.'

Dursun'un sözü üzerine Mutlu'nun anne ve babasının elleri aynı anda havaya kalktı ve Duru'ya doğru uzandı.

Duru bir kez daha etrafına bakındı. Artık net ve kesin olarak delirmişti. Ayağa fırladı. 'Ne vermesi baba ya! Ne annesi babası? Ne el öpmesi?'

'Ayiptur kizum, ne bağıraysun?' Safiş'in söylediği Duru'yu daha da çıldırttı. Yardım istercesine Sevda'ya baktı ama Sevda'nın kılı kıpırdamıyordu.

Gözleri yeniden Hakan'a kaydı. Bu adam neden sus pus oturuyordu ki? Elini sallamaya başladı. 'Sen konuş bari adam sen konuş. Kasa kasa balık vermiyor babam. Sevdiğini veriyor!'

Hakan'ın dudakları kapandı, kendini gülmemeye zorlarken yana doğru kıvrıldı ama Duru şu an Hakan'ın gülen yüzünü görmüyordu. Bir kez daha bağırdı. 'Sen sus, ellere versinler sevgilini Hakan!'

Şu an hangi ortamda neler söylediğini bilmiyordu. Kulakları söylediği sözleri duymuyordu sanki. Duru bağırırken Demir oturduğu yerden kalktı, kardeşinin önüne dikildi. Aşırı sakindi. 'Demek Hakan?'

Duru hışımla kafa salladı. 'Hakan tabi.' Aynı hışımla Mutlu'ya döndü. 'Sevgilim var benim Mutlu bey. Şimdi sus pus otursa da şu yanında olan adam var ya. Onu seviyorum ben! Evlenmiyorum kimseyle.'

En son ayağını yere vurdu. 'Ay deli olcam Hakan bir şey söyle. Hayır neden herkes sustu ben onu anlamıyorum. Çok mu meraklıydınız beni vermeye siz!'

Demir derin bir nefes aldı. 'Ne diyon sen kızım? Ne Hakan'ı? Ne sevgilisi?' İşte sesi şu an çok sinirli çıkmıştı. Demir bağırınca Duru titrediğini hissetti. Sesi içine kaçmıştı. Bir şey diyemedi.

O esnada Dursun da kalkıp Demir'in yanına dikildi. 'Ha sen ne deysun? Hakan nedur?' Hakan'a döndü. 'Ula Hakan.'

Hakan ayağa kalktı. 'Efendim baba?'

'Ha bu kız ne dedu? Hakan sevduğum mi dedu?'

Hakan sırıttı. 'Dedi baba.'

Duru panikledi. 'Babaa... Ben şey ya... Imm... Hakan... Ben..' Dursun elini havaya kaldırıp kızını susturdu. Hakan'a bakarak devam etti. 'Doğru midur dedukleri? Sen benum kizima göz mi koymişsun?'