ATEŞ VE BARUT (ARA VERİLDİ) ~ Adım Adım Mutluluk-2

Ateş ve Barut ~ 8

Merhabaa, satır arası yorumlarınız için çok çok teşekkür ederim.

İnanın yorumlarınız hem bana hem de hikayemize en büyük destek, bu yüzden yorum yapmaktan lütfen geri durmayın. Sizleri seviyorum :) 

Keyifli okumalar. 

*********

Sherlock Sevda ise o sırada her şeyi ince ince analiz edip, sesindeki bilmişliği ve kahkahayı bastıramadan konuştu.

'Ooo, İlhan beyimiz ne ara bir kızın açık giyinmesine bozulup, onu kıskanır oldu?'

-

Sevda'nın söylediği ile, Zeynep yuttuklarını geri çıkaracak derecede bir öksürüğe tutulurken, İlhan da ani yaşadığı şokla ne yapacağını bilmedi.

Kafasını sakince Sevda'ya çevirdi. 'Aa sen de mi buradaydın Sevdacım?'

Sevda oturduğu yerde bacak bacak üstüne atıp, ojeli parmaklarına kurusun diye üflemeye başladı. 'Hı hı ben de buradaydım İlhancım.' Sonra oturduğu yerde dikleşip ışıldayan mavilerini ikilinin üzerinde gezdirdi. 'Ne ayaksınız hayırdır?'

Zeynep daha çok öksürürken, İlhan hemen kızın yanına geçti. 'İyi misin?'

Zeynep, zar zor kafa salladı. Sevda ise hemen ayaklandı. 'İlhancım, bir soru sordum sanki ben.'

İlhan, Zeynep'in sırtında duran elini aniden çekti. 'Ne olacak Sevda ya. İşte tatlı falan istedi sabah, insanlık ettik aldık.'

Sevda ayak ucunu yere vurmaya başladı, elini çenesine attı. 'Hadi onu anladım, ne karışıyorsun sen kızın üzerindekine?'

İlhan Zeynep'in üzerindekine tekrar baktı. Gözleri kızın pürüzsüz teninde dolaşırken yeniden bir iç çekti. Sonra Sevda'ya döndü. 'Yani şimdi buna nasıl karışılmasın her yeri meydanda.'

Zeynep anında parladı. 'Hayır acaba bundan sana ne? Açıksa açık tasası sana mı düştü?'

Sevda didişmeye başlayan ikiliyi seyretmeye devam etti. İlhan o sırada Zeynep'e döndü. 'Hıı bana düştü.'

Zeynep yeniden çemkirmeye başlayacaktı ki, Sevda yeniden konuşmaya başladı. 'Niye sana düştü İlhancım?'

İlhan ne desem diye ağzında bir şeyler geveledi. 'Şimdi, Zümrüt yengemden dolayı Zeynep, abimin kardeşi gibi ya.'

Sevda ikide bir rengi değişen adama sırıtarak baktı. 'Eee, seninde mi kardeşin gibi o zaman?'

İlhan birden duruşunu dikleştirdi. 'Ne alaka canım? Niye Zeynep benim kardeşim gibi olsun?'

Sonra Zeynep adamı onayladı. 'Hiç yani. Ne kardeş gibiliğiymiş?'

Sevda bu iki serseme bakıp gözlerini devirdi. Bunlar yanmış da haberleri yok diye içinden geçirdiği yerde çantasını koluna asıp ojeli parmaklarını havaya kaldırdı.

İçinden bir yandan da Sinan'ın aşkını görmeyip, gelip bu deli oğlana tutulan Zeynep'e saydırmayı ihmal etmedi. Ama ne diyebilirdi ki, gönüldü işte.

'Evet canım ne kardeşliği, size kardeş diyen taşa döner.' dediği yerde topuklarını tıkırdatarak odadan çıktı.

Geride kalan Zeynep, gözlerini irileştirerek İlhan'a baktı. 'Sana ne acaba kıyafetimden?' Elinde unuttuğu pastadan bir ısırık aldı. 'Yanlış anladı işte.'

İlhan elini cebine atıp sırıttı. 'Yanii, sen öyle panikleyince.'

Zeynep'in irileşen gözleri daha da büyüdü. 'Ben mi? Ben mi panikledim? Lafı ağzında geveleyip bir şey diyemeyen de başkasıydı zaten!'