ATEŞ VE BARUT (ARA VERİLDİ) ~ Adım Adım Mutluluk-2

Ön Okuma

Bölüm bildirimi bekleyip, ön okuma bildirimi gördüğünüz için çok mahcubum. Ama bu hafta içinde o kadar fazla yoğundum ki, bölümü maalesef yetiştiremedim. :(

Bu nedenle yazdığım kadarından küçük bir alıntı atmak istedim. Bu seferlik beni mazur görün olur mu? Yarın yeni bölümümüz tam hali ile burada olacak. Sizleri çook seviyorum.

Öpüyorum....

*********

Apartmanın önüne geldiklerinde, Zeynep usulca arabadan indi. Kapıyı kapattıktan sonra kafasını camdan içeriye hafifçe uzattı. 'Sen bekleme git istersen. Ben kendim geçerim şirkete.'

Önce Zeynep'e sonra önüne bakan İlhan, hafifçe kafa salladı. 'Tamam, toplantıda görüşürüz.' Ardından hiç beklemeden geldiği hızla evin önünden uzaklaştı.

Bunun olmasını beklemeyen Zeynep arabanın arkasından uzun uzun baktı. Normalde yaşamaları gereken sahne bu değildi. Zeynep git dese de, İlhan itiraz edip beklemeliydi değil mi?

Ama olmamıştı. Kendisine kızarak yerdeki taşa ayağının ucuyla vurdu. 'Hak ettin Zeynep hak ettin! Kıskandırmak dedin, sevdiğini söyletmek dedin. Yetmedi güzelce öpüştükten sonra kendini geri çektin. Bir daha olmayacak dedin. Yedin mi şimdi son Osmanlı tokadını? Al sana plan! Al sana program!'

Söylene söylene evine çıktı. İçinden bağıra bağıra ağlamak geliyordu ama yapamadı. Aslında bir ara yapsa çok güzel olurdu ama şimdi ne yeri ne zamanıydı.

Odasına girdiğinde annesi arkasından geldi. 'İş var deyip gidince aramadım annem ama merak ettim. Niye haber vermiyorsun gelmeyeceğini?'

Zeynep yatağının üzerine oturdu. 'Gelecektim. Çok yorulup uyuya kalınca haber de edemedim. Özür dilerim.'

Meryem kızının yanağını hafifçe okşadı. Sonra kızını tek başına bırakıp odadan çıktı. Zeynep annesi çıktıktan sonra içine uzun bir nefes çekti. Ardından kendini geriye atarak yatağa yattı.

'Ah İlhan, canımın yanmayacağına emin olsam, ben ne adımlar atarım da. Korkutuyorsun be adam!'