Begüm, "ikinci çocuğu beş yıl sonra düşünüyorum" desede Azra'nın doğumundan üç yıl sonra gittikleri kısa tatilde yine heyecanlarına yenilmişlerdi ve ikinci bebeklerine hamile kalmıştı. Haberi aldıklarında Karaaslan evinde yine bayram havası esmişti. Bir torun daha geliyordu.
Azat'ın attığı bir videoda öğrenmişlerdi Begüm'ün hamile olduğunu. Begüm evde test yapmış ve Azat'a emin olduktan sonra söyleyecekti ama buna gerek kalmadan minik kızı babasına söyleyince Azat sevinçten deliyle dönüp soluğu Begüm'ün yanında alıp ondan aldığı yanıtla doğru doktora götürmüştü güzelini.
Kontrole gittikleri o günde Azat video çekip ultrason ekranındaki minicik nokta halindeki bebeğini göstermiş önce sonra kameraya Begüm'le gülümseyip "ikinci kez anne baba oluyoruz." Demişti ve bunu ailelere, arkadaş grubuna atıp böyle vermişlerdi güzel haberi.
Begüm şu sıralar dördüncü ayının içindeydi ve en son gittikleri kontrolde bebeklerinin cinsiyetini öğrenmişlerdi. Bir oğulları olacaktı... Allah nasip ederde sağlıkla doğarsa bebekleri Begüm oğluna Buğra ismini koymayı çok istiyordu.
İşte hem bu sebepten hem de İki kardeş babalarının bu sene işlerden elini çekmesinden dolayı daha fazla sorumluluk sahibiydilerdi. Bu konuda babalarına da sonuna kadar desteklerdi. Bekir bey yıllardır çalışıp didinmişti ve artık emekli hayatı yaşayıp Meliha hanımla hayatlarının tadını çıkarıp doya doya torunlarıyla ilgileniyordu.
İstanbul'a gidişlerini bu kez bilerek biraz uzatmıştı çünkü Eymen'in okulu kapanmak üzereydi ve Bora'yla Meriç'in düğününe az bir zaman kalmıştı. Önceden gidip şirketle Azat'la birlikte işlerle ilgilenecek sonra Bora'yla Meriç'in düşüne katılıp Antep'e dönecekti ama Azat'la Begüm ısrar edip Eymen'in de can atmasıyla oğlu biraz amcasıyla yengesinde kalacaktı.
Eymen iyice büyümüştü artık. İlk göz ağrısının büyümüş hallerine şahit olmak eşsizdi. Çocuklar büyüdükçe Eymen Mustafa'nın Ege Leyla'nın kopyası halindeydiler.
Oğlunun Miray sevdasıysa geçmek yerine her geçen yıl artıyordu ve artık konuşan Miray'da dili döndüğünce Eymen'le konuşup oyunlar oynadığından onların o hali görülmeye değerdi. Çocuklar bir araya geldiğinde öylesine güzel bir görüntü içinde oluyorlardı ki anne baba olarak onları izlemek şahaneydi.
Ayrılmayan ikililerden bir diğerinde Azra ve Altuğ'du. İstanbul'a taşınan Cemal'le Azat evlerini birbirine yakın yerden satın almıştı ve çocuklar hiç kopmadan bir arada büyüyorlardı.
Azat Altuğ'u çoğu zaman kızından uzak tutma düşüncesiyle deli olup kıskansada onların çocuk olmasına yorup duruyor arada Azra'yla ve Begüm'le atışıyordu ama iki cadı galip gelince mecbur susuyordu. Bu durum ileride devam ederse işte o zaman baba damarları kabaracak gibiydi.
Mustafa şimdi şirkette işine dalmış halde çalışırken yorulmuş halde koltuğunda geriye yaslanıp gözlerini dinlendirmek için kapattı. Hafta sonu olmasından dolayı daha rahat giyinmişti. Sabah Leyla'sı seçmişti kıyafetlerini ve zevkle giymişti.
Aklına gelen güzel karısının mavileriyle gülümsedi. Leyla'sı her geçen gün, yıl sanki güzelleşmişti. Karısına olan aşkı çok başkaydı. Ege'de büyüdükçe o mavi gözleriyle tıpkı Leyla'sı gibi bakıyordu.
"Ahh" dedi gözlerini açıp masasının üstünde duran karısının ve çocuklarının fotoğrafına bakarak.
"Ah keşke bir de Leyla'ma benzeyen bir kızımız olsaydı. Nasıl güzel olurdu benim minik prensesim ma ne yapalım nasip böyleymiş. İki evladıma şükürler olsun."
İki Aslan parçasından sonra çok istiyordu kız babası olmayı o zevki tatmayı ama Leyla'nın o zorlu tedavi sürecini bir daha yaşanmasını istemiyordu.
Özel bölüm 6 (part 1) Mustafa & Leyla
Bắt đầu từ đầu
