Chapter 6
Shara's PoV
Halos kalahating oras na kaming bumabiyahe. Tahimik lang siyang nagmamaneho na para bang hangin lang ako. Hindi naman sa gusto kong pansinin niya ako. Magsalita naman siya. Hindi ba iyon naman ang gusto ko? Dahil nandidiri ako sa kaniya? Ano bang klaseng utak ang mayroon ako?
Napasama lang naman niya ako dahil sa pagpapasalamat ko na rin. Syempre! Hindi ko na kailangang pumasok sa school nuh!
Hindi naman na ako kumibo dahil hindi rin siya kumikibo kaya inabala ko nalang ang sarili ko sa pagsulyap sa mga tanawin.
At napagtanto kong napuntahan ko na ang lugar na tinatahak namin. Nang makita nang guard ang kaniyang sasakyan ay automatic namang bumukas ang gate.
Sa kaniya ba ito. Sa kaniya ba napunta ang dream house ng Daddy ko? Ipinasyal na ako rito ni Daddy noong fourteen years old ako.
Sinabi niya sa akin kung gaano niya kagustong mapasaamin itong mansion na ito. Iyon nga lang hindi sinabi ni Dad kung ano ang dahilan.
"Uupo ka nalang ba diyan?"sarcastically.
Muntik na akong mapatalon ng marinig ko ang boses ng kasama ko. Sa pagkakagulat ko ay naalarma akong tanggalin ang seatbelt ko. Pinagbuksan niya ako ng pinto at marahan naman akong bumaba.
Should I say thank you? Not yet. Bakit ang tahimik niya bigla? Iyon naman ang gusto pero I'm not used to it. I just....okay.
"Thank you"I said.
Nagpasalamat ako at kaagad-agad ko naman din iyong pinagsisihan dahil nagmukha lang akong tanga. Hindi niya iyon pinansin o hindi niya ako pinansin at walang pasubaling naglakad papasok sa mansion. Baka hindi niya narinig.
Tiningala ko ang labas ng bahay. It's still rich and elegance like before nga lang mas naging elegante ito ngayon. This is more like a modern castle! The huge swimming pool and the huge fountain. Everything is huge yet luxurious. The sports cars, SUV's, BMW's and many more! Just wow!
Sumunod ako sa kaniya na tahimik lang na nakatayo sa harap ng double door. Nang maramdaman niya ang presensya ko ay ini-slide niya ang anumang nakatakip rito.
Tahimik siyang tumingin sa akin at kinuha ang kanang kamay ko. He placed my index finger at binasa noon ang fingerprint ko.
Dahan-dahan niyang binitawan ang kamay ko at ini-slide ulit iyon para ibalik sa kanina.
"Wow!"manghang saad ko.
Dahan-dahan itong bumukas ng mag-isa.
Nakita kong kumurba ang kaniyang labi at medyo umiling. Ibinalik ko ang atensiyon sa double door na ngayon ay fully opened na. Why do I feel so happy? He's really a billionaire! Indeed!
"Paano nalang iyong mga ibang papasok kung fingerprint ko lang naka-install para madetect rito?"takhang tanong ko sa kaniya. Humarap naman ito sa akin habang ako'y nakangusong naghihintay sa kaniyang sagot. Nakita kong kumislap ang kaniyang mata habang nakatingin sa nakanguso kong kabi kaya naman tinigilan ko iyon.
"Then you leave it wide open, there's an option behind it so you can choose whether you want with the fingerprint, with the lock or with pin code" simpleng paliwanag niya at tinalikuran nalang ako basta basta . Tumalikod ako pagmasdan ulit ang pinto.
Maya-maya ay kusa itong sumara. Pero kung hindi ko alam na ganito ang pinto at bigla-biglang sumasara syempre matatakot ako. Marami akong alam tungkol sa pabonggahan ng mga mayayaman pero ito? Itong dream house ni Dad ang pinakabongga sa lahat. Not just rich!
Tumingin ako kay Chaze na nauna sa akin.
Nilingon ko ito at parang salamin lang ito na nakikita ko ng buong buong ang nasa labas. Well, I didn't expect that! The double door outside is a pure thick wood!
"Follow me" he said firmly.
Parang bata naman akong sumunod sa kaniya. Palinga-linga ako at hindi ko alam kung saan ako titingin dahil napakaganda nitong mansion na ito.
It's more rich and elegance now!
Mas lalong naglakihan ang mga chandelier na nakakatuksong tignan sa buong magdamag. I know that he's rich but not this rich. I can't say anything.
Everything shouts rich and elegance! The luxury life! And it has a freaking elevator ngunit may hagdanan din. Roaming around this house feels like endless! Pinakita niya sakin ang huge kitchen, huge dining area for us, very huge dining area for visitors, and a very very huge living room.
Pumasok kami sa elevator at pinindot niya ang 3rd floor. Paglabas namin ay naglakad kami sa maluwag na pasilyo. This more like a dream. Pumasok kami sa isang kwarto at halos malaglag ang panga ko.
I place my both hands on my mouth. Tumingin ako sa kaniya, teary-eyed and very happy.
SUPER HAPPY!
"How it this? Why?"
"Your diary, your Dad gave it to me. I want to treat you special and I want the best for you so---"
I literally throw myself on him and hugged him so tight. This is very surprising!
I mean all my life this is my dream room!
Dad wants me to have everything but the dream room thing! Wala akong sinabi sa kaniya tungkol doon dahil I want it to build myself. Pero ngayong nandito na 'to tatanggihan ko pa ba?
"THANK YOU! THANK YOU VERY MUCH!"
I shouted at the top of my lungs na nag-echo sa buong kwarto ko. Hindi parin ako kumalas sa pagkakayakap. I'm so thankful that I can't let go of the hug.
Maya-maya ay kumalas ako sa kaniya. Hinarap ko ang buong room at gumala ng gumala.
"This is-This is very detailed! Thank you!"
For the second time, I hugged him at naglanding ang lips ko sa lips niya. So lips to lips. Humiwalay ako sa halik dahil hindi man lang gumalaw ang labi niya.
Inaantok ang kaniyang mga mata at inatake ako ulit ng mga halik. Pinagdikit namin ang noo namin at sabay kumuha ng hangin.
"Will you marry me?" he asked.
Ano na? Ano bang sasabihin ko?
HE JUST ASKED ME TO MARRY HIM!
"Silence means yes. Be ready then, dahil itatali na kita"
WTF?! Hindi lang nakasagot kaagad pero yes na yes na girl! Kidding!
to be continued...
आप पढ़ रहे हैं
HE IS MY HUSBAND
रोमांस-One Night Wedding Series #1- One day, you wake in a bed with this montrous but dashing guy. Pero hindi doon nagtatapos ang kuwento ng "One day" na 'yon because he's also claiming that he's your husband. Iyon ang nangyari sa isang dalagitang nagngan...
