HE IS MY HUSBAND

E P I S O D E 3 - M A R R Y H I M

Chapter 3

Nagshower ako para linisin ang sarili ko. Kulang nalang ay maubos ang tubig dahil sa tagal kong maligo. Halos ubusin rin ang sabon at halos kumuha na ako ng bato kung saan para ipanghilod sa katawan ko.

Matapos ay lumabas ako upang magbihis. Simpleng itim na t-shirt at green cotton shorts ang sinuot ko. Kinuha ko ang cellphone ko na nakatambay sa kama.

Nakagat ko ang labi ko. Tatawagan ko na ba sila? Pero hindi pa ako ready na ichika sa kana. Napapikit nalang ako nang mariin at finorward sa kanilang dalawa ang message kong...

To all of you concern citizens, I am currently fine with my life. Nakauwi ako nang safe at natulog akong safe. Gumising ako na safe. Safe na safe ako! Wala nangrape sa akin at walang nagtali sa akin sa kama. Okay?

Thumbs up lang ang nireply ni Jane habang simpleng 'okay' lang ang nireply ni Callie. Mga walang kuwentang kaibigan! Marami lang naman ang messages nila dahil unang-una by letter ang messages ni Jane habang si Callie naman ay paulit-ulit lang tanong niya. Tsk!

Tinignan ko naman ang messages ni Dad. Sigurado akong kahit na konti lang ito ay malaman ang message ni Dad.

Dad: I heard you partying tonight

Dad: Then go

Dad: I had no choice, susuwayin mo parin ako

The fuck?! I died mentally dahil nag-aalala ako sa mga messages nila tapos ganito lang? Napapikit ako nang mariin at binato ang cellphone ko. Mabuti nalang sa kama ang bagsak nito kaya hindi ito nabasag.

Tumunog ang phone ko kaya naman padapa akong bumagsak sa kama at kinuha iyon. Sino naman ito? Baka naman pinaprank call na naman ako nina Jane at Callie.
Sinagot ko na lamang.

"Hello?"

"It still hurts, isn't it?"
narinig ko na 'tong boses na ito.
This voice is very familiar.

"Sino ba 'to?" takhang tanong ko.
Agad na uminit ang ulo ko nang maaalala kung sino ang nagmamay-ari ng boses na ito. Ang bwiset na Hailstorm!
Letche 'to ah!

"ANG KAPAL NAMAN NG MUKHA MO PARA TUMAWAG SAKIN! BAKIT GUSTO MO PANG UMISA? TIGANG NA TIGANG?!" mabuti naman at nakapagvoice out na naman ako.

Rinig ko naman ang reklamo niya sa biglaang pagsigaw ko. Marindi siya. Aasawahin pa niya ako sa lagay na ito ah.

"I know where you are, I know all about you. I know what exactly is happening right now and I know exactly what will happen to you. And baby, stop screaming I can hear you." malademonyong mahinang humalakhak pa ito.

Wala akong pake kung alam niya, edi siya na manghuhula. As long as I'm not with him, I'm safe.

"Tumigil kana sa mga kahunghangan mo at tigilan mo na 'ko. Please lang!"

My words are full of sarcasm.
But I'm serious, gusto ko na siyang tanggalin sa buhay ko right now! Right now!

"Oh yeah? How about right now? You're Dad will be there at exact 10:30 am. In your condominium, baby" umiling-iling ako sa nakakasukang endearment niya sakin.

Hindi man ako naniniwala sa mga pinagsasabi niya ay napatingin ako sa clock at isang minuto nalang bago ang naturang oras na sinabi niya.

Inabangan ko ang 10:30 na sinabi niya, at saktong may nagdoorbell.
Okay?

"Goodbye, my baby wife! See you at church, tomorrow!"

Wala sa sariling pinatay ko ang linya matapos niyang sabihin ang mga salitang 'yon.  I'm nervous, hindi dahil sa banta niya kundi dahil sa nandito si Daddy.

Nandito ba siya para hadlangan ang kasal? Or he's here para kumustahin ako, tsaka wala naman sigurong alam si Dad sa kahunghangan ng gagong 'yun.

"Dad..." I said a hesitantly.

Matigas na mukha ang bumungad sakin.
Ready na akong masermonan ngunit hindi ko inaasahan ang sinabi niya.

"Marry him" agad akong naging emosyonal.

That feeling na naghalo-halo na yung mga emotions mo. Yung pagod ko, galit, inis at kaba. Hindi ko na alam.

"No, Dad. Alam kong galit ka sakin, magalit kana lang sakin Dad. Scold me and slap me! Basta ayoko lang magpakasal sa lalaking kung sino man 'yan!"

Kahit na pasikot-sikot na ang mga sinabi ko ay nag-ingat parin ako. Hindi kailangan ni Dad na malaman na may nangyari samin. I don't want him to be mad at me for being stupid. Gusto kong sabihin kay Dad but alam kong hindi magbabago ang desisyon niya. His decisions are always final.

"Marry him, Shara. Marry CEO Hailstorm kung ayaw mo pa akong mawala sa buhay mo"

"Dad---"

Napatulala lang ako at hindi ko napansing umalis na pala si Dad at iniwan ako.
I hate him when he's doing this, binibigyan niya ako ng isa pang option na napakahirap gawin para gawin ko ang gusto niya.

Yumuko at hinayaang umagos ang luha ko. I feel like I was to blame with all this things. I can't stand alone, I need my Dad. I'm not independent. Lahat ng meron ko ngayon ay dahil kay Dad.

"No matter what happen, I love you Dad. Kaya ko 'to!"
I muttered without even realizing na mukang tanga na ako at tulala.

Kung napagmasdan ko lang nang matagal ang mata niya kanina kung gaano kadami at kabigat ang mga problemang pinapasan niya.

I'm sorry, Dad. Sobrang pabigat na ako sa kaniya. Ang tanda ko na, nakadikit parin ako sa kaniya. I want to be independent but I just want to him and bond with him. Gusto ko lang maramdam kung paano mahalin ng sarili mong magulang. But I get that after all those year he still not over with my Mom. Na sa picture ko lang nakikita.

to be continued...