Cengiz bir şeyler sezmiş gibi, çocuğa bakarak:
-Sıkıldım buradan, kalkalım mı? İstersen Ersinlerle takılırız akşama.
Ersin, Cengiz'in çapkın ve hiç güvenilir olmayan bir arkadaşıydı. Hiç de sevmezdim ama bunu hiç çaktırmıyordum. Grupta sadece bir arada takılıp kahkahalarını dinlemem için beni yanına götürüyor gibiydi. Ama o arkadaş grubunun içinde boğuluyordum. Para, geziler, tatil planları, yatırımlar, Ersinin kızlarla muhabbeti, yanına getirdiği kızların arkasından dönen muhabbetler... Daha da fazlası...
-Olabilir.
Masadan kalktık ve bu süreçte suratım asıktı. O çocuğu bir daha görememek fikri beni çok üzüyordu. Belki de bir daha göremeyeceğim bir çocuk için bu kadar üzülmem garip değil miydi?
Restoranın önünde arabayı beklerken belki son kez göz göze geldik. O sırada Cengiz biriken öfkesini çıkarmak istercesine:
-Derdi ne bu şerefsizin anlayalım.
-Saçmalama ne oluyor.
Cengiz, hızlı adımlarla karşı yola gidiyor ve ben de peşinden gidiyorum. Herhangi bir saçmalık yapmasından da korkuyorum. Çocuğun yanına gidip:
-Sen ne boyuyorsun orda bizim masaya baka baka?
-Sizi rahatsız eden bir durum mu var?
-Var tabii, geçmişsin karşımıza sabahtan beri bizim masadan alamadın gözünü.
-Sizin gözünüz masada karşınızda oturan hanımefendi de olsaydı benim bakışlarım sizi bu kadar rahatsız edebilir miydi?
Duyduklarım onun gerçekten bizim masaya baktığı gerçeğine mi dayanıyordu yani. Belki uzun uzun... Ben fark etmeden önce bile. Cengiz'in bunu ne zamandan beri fark ettiği umurumda değildi. Çocuğun çizdiği resmin bizim masayla ne ilgisi olabilirdi ki? O küçük kızın kulağına söylediği şey ve kızın bana dönüp bakması da mı benimle ilgiliydi? Benden etkilenmiş olabilir miydi?
***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İHTİRAS GÜNLÜĞÜ
General FictionSiz hiç yolun ortasinda resim çizen bir adama aşık oldunuz mu? Üstelik sizden habersiz sizin resminizi çizdiğini öğrenirseniz...Derin'in o saf ve doğal halinin, karşısına çıkan büyük aşk sayesinde ihtiraslı bir yolculuğa dönme hikayesi..Gizem dolu b...
