Chapter 35: The Truth Years Ago

892 16 0
                                    

Nuary's Note: Sorry po kung ngayon lang ang update. Super po ang pagka-busy. But now, since it's semester's break already, I'll try to update as fast as I can. Thank you for waiting!

***

Chapter 35: The Truth Years Ago

**Part 1**

Third Person's Point of View

Nagising si Autumn sa isang familiar na lugar. She can't help but to looked back to her way back then.

Ganitong-ganito rin iyon. Maraming tubo ang nakakabit sa kanya. May suot rin siyang oxygen mask at ang tunog ng heart machine ang naririnig niya.

The white walls, the white bedsheets and the smell of the hospital, is all familiar to her. Because she was at the same state, months ago.

Narinig ni Autumn ang pagsara ng pinto, pagkatapos ay ang pagdating ng mga tao. Iyon ang huli niyang natatandaan bago siya ulit sumuko sa dilim at pagod.

Habang natutulog si Autumn ay napapanaginipan niya si Wynd. Nakikita niya ang pagngiti nito. She can hear his laughs. She can clearly see his black orbs. She can clearly hear the way he calls her Evanescence and Autumn.

But when she woke up, she never saw Wynd. Ni anino man nito ay hindi niya alam kung saan hahanapin. She really wonder where he is right now. If he's just okay. If he's doing okay.

Tumingin sa gilid niya si Summer at nagulat na lang nang makita niya si Reese at Reina. Titig na titig sa kanya ang dalawa at pareho pang naluluha. Well, Reina is already silently crying while wiping her tears.

"Call, Mr. Aguilar. Gising na si Autumn." Narinig niyang sabi ni Reese.

Autumn blinked twice. Medyo blurr pa ang paningin niya. Pero lumilinaw na rin iyon. And after awhile, Dr. Aguilar came.

He checked her vitals. At based naman sa expression na nakikita niya sa mukha ni Mr. Aguilar ay mukhang okay na naman siya at wala ng dapat alalahanin.

"She's okay now. She just need to rest." Sabi ng Papa ni Michael habang kausap niya ang family ni Autumn. Pagkatapos ay tumingin naman ito sa dalaga na nakikinig sa sinasabi niya.

"Don't force yourself to move, Autumn. It's really a miracle na naka-survive ka, because the bullet penetrated your chest and it's too crucial to operate you because it is very near to your heart. But, God really loves you. And I think gusto ka pa niyang makitang kasama mo ang love ones mo. So, treasure your life from now on, iha." Autumn immediately nodded.

Lumapit ang Mommy ni Autumn sa kanya. She hugged her daughter tightly but enough to feel by Autumn how much her Mom loves her that much.

Sumunod naman ang Daddy niya. Seryoso ang expression nito pero halata pa rin dito kung gaano siya kasaya at buhay na buhay ang anak niya.

"Pinag-alala mo kami ng Lola mo, apo. We thought that you will leave us again. But thank you for not leaving us." Niyakap siya ng Lolo at Lola niya. Napangiti na lang si Autumn. Pakiramdam niya kasi ay ilang araw na niyang hindi nakikita ang mga ito.

"Autumn, four days kang unconscious." Biglang sabi ni Ken kaya nakatanggap ito ng hampas kay Reese.

Noong una ay nagulat pa si Autumn. But thinking about her situation at that time, hindi na siya magtataka kung bakit apat na araw siyang unconscious. Swerte pa nga siya dahil nabuhay pa siya.

"How about Akihiro?" Natanong ni Autumn na ikinatahimik ng lahat.

"Labas lang kami." Sabi ng Mommy niya. Lumabas silang lahat. Maliban kay Reese.

The Heart of Love 🦋Where stories live. Discover now