The Heart of Love 🦋

Chapter 13: Familiar Scenes

Nuary's Note: Read between the lines, huwag kayong papalito kahit na sinadya kong lituhin kayo. Bwahahaha! Let's begin the true story here!

Playlist for the chapter:
Missing You by Born to Beat (BTOB)
Shouldn't Be by Jay Chou and aMei

Enjoy reading!

***

Chapter 13 - Familiar Scenes

Autumn’s Point of View

“I love you so much too.” Napabangon na lang ako habang hinihingal. My gosh! Bakit ba ayaw akong tantanan ng salitang yan?!

Tumayo ako at tumingin sa wallclock na nasa tapat ng isang painting. Ten forty pm pa lang. Almost two hours pa lang akong tulog at nanaginip na kaagad ako. Is it a dream or just my imagination? Never mind.

Pumunta ako ng kitchen at kumuha ng fresh milk sa cooler. Thirty minutes after ay hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Kaya nagpasya akong lumabas ng bahay.

Hindi naman madilim kasi may mga lamppost na nagkalat. Sa garden pa nga lang ay marami na, kaya wala kong dapat ikatakot.

Napatingin ako sa isang bahay, iyong may tatlong palapag. Unknowingly, I started walking towards the said house.

Bawat hakbang na ginagawa ko ay nakakaramdam ako ng hilo. Parang umiikot ng mabilis ang paningin ko, pero ang katawan ko ay patuloy lang sa pagkilos at paglalakad papasok ng bahay.

Tumakbo ako papasok ng bahay, takbo lang ako ng takbo until I found the room. White walls and two bed with white sheets.

Pumunta ako sa veranda at umupo sa isa sa mga upuan. But then, I stood up and sat at the railings. Dumaan ang napakalamig na hangin at agad kong naramdaman ang lamig. But through the cardigan I am wearing, I just felt a little coldness.

Pumasok ako at humiga sa kama. Tinakpan ko ang buong katawan ko ng kumot at tumitig sa kumot hanggang sa sumuko ako sa pinanggagagawa kong kabaliwan.

Tumingin ako sa kabilang kama at wala iyong gusot. Halatang walang humiga. Napabuntong hininga na lang ako. At napangiti. Pero nawala agad ang ngiting iyon nang dahan-dahang bumukas ang pinto.

I blinked twice and thrice. What was that? It's just a imagination... right?

Nagpatuloy ako sa pagpasok sa loob ng bahay. Dahil hindi ko napansin kaninang napatigil na pala ako sa paglalakad, kung ano-ano kasing pinag-iisip ko eh.

“Good evening.” Napatitig na lang ako sa dalagang nasa harap ko. She's wearing a white sweater and black jogging pants.

Nakangiti siya sa akin and through the help of the lamppost, it illuminates her hazel eyes. It looks like brown in the first looked but as I stared at her it is definitely hazel.

“Good evening too.” Ngumiti ako sa kanya at pinanood ko siya kung paano niya kinuha ang susi sa pocket ng jogging pants niya.

“By the way, I'm Melody. You must be Autumn, right?” I answered her and continue on following her.

I think Melody is about my age or matanda lang siya sa akin ng ilang taon. Mukha siyang bata at the same time, mature siya kung kumilos. The way she walk and smile, it screams power and domination. Just like Wynd when I first saw him.

“I know nagtataka ka kung anong ginagawa ko dito at bigla na lang akong sumulpot sa harap mo na parang mushroom.” Pareho kaming natawa sa sinabi niya. Partially, she's right. I'm curious on how she stayed here because Wynd told me that it's a private property.

“Anyways, friend ko si Emp– I mean si Wynd. Family friend naman ang taong may-ari ng property na 'to kaya nakakapagbakasyon ako dito kahit anong araw ko gusto. By the way, we already met. In the library.” I tried to dig my memories and muntikan na kong mapa-snap nang maalala ko siya.