Chapter 18: Blurred

710 23 1
                                    

Chapter 18 - Blurred

Third Person’s Point of View

The cold blew of wind once again landed on her skin. She's sleeping soundly on the sofa that was place at the terrace while her hair moved like the waves from the sea.

Her eyes flew open when she had her nightmare again. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya bang napapanaginipan ang mga taong hindi naman niya makita ang mga mukha!

Their voices beg for her to come back! Pero hindi niya alam kung bakit. At kung bakit niya napapanaginipan ang ganoong mga taong hindi naman niya makita ang mga mukha.

As she saw him walking down the stairs, her fear and doubt vanished. Just like the waves from the sea cleared it down for her.

“How's your sleep? I didn't wake you up because you looked tired.” Pagkausap sa kanya ni Wynd. Tumango lang si Autumn bilang sagot. Unable to properly speak because of Wynd itself.

Wynd sat at the same sofa, almost near her. Hindi naman mapakali si Autumn sa kanyang inuupuan. Kinakabahan dahil medyo malapit sa kanya si Wynd.

Tulad nang madalas na nangyayari ay nagku-kwentuhan ang dalawa kapag wala silang masyadong ginagawa. Natapos na naman nila ang mga papers na pinadala sa kanila kaya kahit mamasyal sila ay okay lang.

Pagkatapak ni Autumn ng mga paa niya sa buhangin ay mas lalo niyang naramdaman ang malamig na simoy ng hangin.

Inaalon nito ang kanyang buhok kaya nilagay at inayos niya ito sa kaliwang side ng kanyang leeg para kahit papaano ay hindi ito humampas sa kanyang mukha.

They are comfortably walking besides each other. Hawak ni Wynd ang stick na napulot niya lang kanina, saktong pagkalabas ng bahay.

Nakasayad ang dulo ng stick sa buhangin kaya sa paglalakad nila sa dalampasigan ay nakagawa si Wynd ng mahabang guhit. Palatandaan na mahaba-haba na rin ang lakad na ginawa nila.

Napatigil si Wynd sa paglalakad ng tumunog ang phone niya. He took it out from his pant’s pocket and answered it without looking on the screen of his phone to know who is it that’s been calling him.

“Hello?” He asked. And he immediately tap his finger on the screen of his phone and later on, she finally heard who is it on the other line. It’s none other than, Rain.

“I'm sorry if you need to end your stay in your house, Emp. But Autumn needs to go home now.” Ang kaninang kalmadong pakiramdam ni Autumn ay biglang nawala na parang bula dahil sa tono ng pananalita ni Rain.

His tone is too serious. They know that he is serious even before. But he is much serious now. And he need to be more serious now!

Bumundol ang kaba na may halong takot sa dibdib ni Autumn. Knowing that something may happened there. To the point that they need to end their stay.

Half of her inner side not wanted to know what happened. But she think that it's too selfish if she shouldn't hear it. And half of her wanted to hear it. Kahit na natatakot siya na kung baka ano na lang ang mangyari sa kanya pagkauwi niya.

Dahil na rin sa pag-alis niya at pagtakas. Especially Wynd. Ayaw niyang madamay ito sa gulo ng kanyang pamilya. Tulong lang ito sa kanya, kaya ayaw niyang ipaalam pa sa iba na tinulungan siya ng binata!

“What it is, Rain? Did something happened?” Umawang lang ang labi ni Autumn dahil hindi niya kayang tanungin si Rain. At mukhang napansin naman kaagad ni Wynd ang pagkakatigil niya kaya ito na ang nagtanong para sa kanya.

“Your grandmother, Autumn. They delivered her on the hospital. She suffered from a heart attack.” He honestly answered from the other line.

Without realizing it, she deeply inhaled when she heard his words. Gusto niyang paniwalaan na nagbibiro lang si Rain. Na baka tinatakot lang sila ng kanyang Lolo para malaman kung nasaan siya.

The Heart of Love 🦋Where stories live. Discover now