Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İç güdüler yüzyıllardır kurtlar için önemli bir avantaj olmuştur. Bu avantajımız sayesinde tehlikeyi hisseder, savaşın kokusunu alırdık. Birçok savaşı bize bağışlanan bu özel güçler ile kazanmıştık ve işte yine o avantajı kullanıp, zaferi hedeflediğimiz günlerden birine rastlamış olmanın huzursuzluğu içerisindeydik.
Tek bir solukla sürüklenebileceğimiz savaşın habercisi olan iç güdülerimiz bizi kötü bir ruh haline sokuyor ve hafif bir titreyişin kalbimizden boğazımıza doğru yol almasını sağlıyordu.
Bunu şu an yüzlerine bakıyor olduğumuz kuzey kabilesinin surat ifadelerinden anlayabilirdiniz. Korkunun çehrelerinde oluşturduğu değişimleri görebiliyor hatta tanık olabiliyorduk. Lakin emindim ki, o surat ifadelerinden biri de şu an benim yüzümde asılı duruyordu.
"Korkuyorsun Jimin."
"Korkuyorum Jungkook."
Alfamın şefkatli bakışları arasında eriyip gidiyordum. Bunu mecazen söylüyor olsamda kendimi gerçek anlamda eriyip gitmemek için zor tuttuğum gerçeği yüzüme bir pençe savuruyordu.
"Savaşın kokusu daha yoğunlaşıyor ve iç güdülerimiz bizi tehlikedesiniz diye uyarıyor olabilir Jimin ama şunu unutma sana bir şey olmasına asla izin vermem. Bu yüzden korkacak bir şey yok."
"Tek korktuğum şey bu değil Jungkook."
Beni incitmekten korkan ellerini saçlarımda hissettiğimde ellerinin verdiği huzurla kendimi alfamın göğsüne gömüp artık ezberlediğim ve üzerime sinen kokuyu içime çektim.
"Ne öyleyse kurtçuk ?"
"Seni kaybetme korkusu."
Ellerinin bir anlığına duraksadığına şahitlik ettiğimde kendime barınak olarak bellediğim göğsünden ayrılıp, kahverengi gözlere gözlerimi kilitledim.
Bana "beni kaybetmeyeceksin." demesini bekliyordum.
Diyecekti Demeliydi...
"Beni kaybetmeyeceksin omega. Seninle birlikte olduğum sürece her şeyin üstesinden gelebilirim ben."
