Ma Wolfie | Jikook

MW-3

Güneş'in tenimin üzerini bir örtü misali örttüğü bir güne gözlerimi açarken kollarını yastığa dayamış bir şekilde beni izleyen Jungkook beklentilerimin arasında bulunmayacak kadar uzaktı bana ama şu işe bakın ki Jungkook tam da tarif ettiğim gibi beni izliyordu ve bu yanaklarımın hafiften kızarmasına yol açmıştı.
Yani her sabah beni izleyen biriyle karşılaşmıyordum, neden utanmayaydım ki ?

"Günaydın Jimin."

Yüzünde bir duygu belirtisi olmadan söylediği cümle bana günün gerçekten aydın olup olmadığını sorgulatıyordu. Çünkü gülümsemesiz bir günaydın, pekte güzel bir günaydın deme şekli değildi bana göre.

"Günaydın Jungkook."

"N-Ne ? Has-"

Yatak düşen Jungkook'un yüzüne ona sorar misali bakıyordum. Neden günaydın dememe şaşırmıştı ki ?

"Sen uyumuyor muydun ?"

"Uyumayan birine neden günaydın diyesin ?"

Sesini düzgün çıkarmak amacıyla bir kaç kez öksürüp sonra ayağı kalkmıştı ve bana kalırsa biraz da utanç görülüyordu o sevimli yanaklarda.
Evet, yanaklarını sevimli buluyordum...

"Ben böyle şeylere alışkın değilim, bilirsin günaydın filan. Biz batı kabilesindeyken daha gün aymadan antrenman yapmaya başlardık ve günün doğuşuna bile tanıklık edemezdik antrenman yaptığımız için. Yani deneme amaçlı sen kalkmadan önce günaydın demeye çalışıyordum..."

Öyleyse beni değil, güneşin doğuşunu izlemeliydin aptal.

Yaptığı sevimli bir davranıştı ve bu ona olan ön yargımı tamamen kaldırıyordu. Hatta belki de ona aşık olabilme şansım olduğunu bile düşünmüştüm ancak şıp sevdi damgası yemek istemiyordum.

"Günaydınlarımı bir gülümseme ile almayı severim. En iyi ikilidir bir gülüş ve ağızdan çıkacak olan bir günaydın."

"Ah, bunu aklımda bulunduracağım."

Dolabı açıp bir kaç parça kıyafet çıkaran Jungkook'un nereye gittiğini bilmek istemiştim. Sonuçta o benim alfamdı ve nerede olduğunu bilmek hakkım sayılırdı.

"Bir yere mi gidiyorsun ?"

Kıyafetlerin dolu olduğu dolaptan kafasını kaldırıp, gözlerini gözlerimden ayırmayarak konuştu.

"Evet, antrenman yapmaya gideceğim. Aslında yarın başlayacakmış antrenmanlar ama ben şimdi iki bedeni birden koruyacağım için ekstradan çalışmalıyım."

Yüzümde oluşan istemsiz gülümseme onu da gülümsetmişti.

Neden kendimi garip hissediyorum...
aramızdaki bu manasız çekim eş olduğumuzdan kaynaklı sanırım...? Yani öyle olmalı, kimseyle daha önce böyle bir yakınlık içerisinde bulunmamıştım ve sebebi bu olmalıydı.

"Ben de gelebilir miyim? Çalışmak istiyorum."

"Kendini bundan sonra koruman gerekmeyecek neden antrenman yapmak istiyorsun ki ?"

"Babam omega olduğum için beni antrenmanlara götürmezdi.."

Aramızda oluşan sessizlik beni çekingen bir şekilde parmaklarımla oynamaya itmişti.