"OBADAKİ AŞK..."

"Biz İmkansızdık"

___

"Ömrümü ömrüne adayıp, seni bir ömür koruyup seveceğim desem, Allah kabul etsin deyip, benle bu yolda yarenlik eder misin ceylan gözlüm?"

________

(29. Bölüm)

Keyifli okumalar.

...

"Şeyhim siz ne derseniz deyin, af buyurun lakin ben kabul edemem. böyle hengameli bir günde nasıl oturayım!"

"Kızım senden istediğimiz şey sadece biraz dinlenmen. Vallahi sana bir şey olacak diye aklımız çıkıyor."

"Olmaz şeyhim. Benim imdi çok işim var, daha küçük alplerimi yetiştireceğim. Vaktim dar."

"Ah be deli kızım ah. Dikkat et kendine, yine bir yerlerde baygın düşmeyesin. Son zamanlarda iyice güçten düştün zaten. Epey endişe eder senin için, yine kalbin aynı sancıyla baş kaldırmasın. Sözlerim bir kulağından girip, diğer kulağından çıkmasın. Kendine biraz kıymet ver ve bu kadar yorma kendini, zaman geçtikçe kalbin daha da ağırlaşır. Sözlerimi hafife alma keza hafife alınacak sözler söylemiyorum."

"Merak buyurmayın şeyhim her daim yarenim benim yanımdadır."

Yoldaş gözlerime bakıp göz kırpıp tebessüm etti. O, öyle tebessüm edince, bende tebessüm ettim ve bakışlarımı şeyhime çevirdim.

"Şeyhim, o zamanlar gerçekten de çok çalıştığım için; bedenim epey bitap düşüp beni taşımayacak hale gelip yere bittabi düşer bayılırdım. O ayrı konu, evet o vakitler gerçekten kendime çok yüklenirdim. Lakin benim imdi zinhar çalışmam gerek. Hem ben çalışmazsam, ha bu benden daha deli olan Yusuf mu çalışacak, kendi düğün gününde hem de?"

Küçük bir kahkaha atıp hemen dışarı kaçtım, eğer daha fazla kalsaydım yoldaş benim katilim olacaktı. Tam çocukların yanına gidecekken, Asiye'yi sessiz bir şekilde otururken gördüm.

Hih hih bu düğün öncesi sessizlik.

"Asiye gız, bu kadar heyecanlı olduğunu belli etme, bak valla senin için diyorum sonra yanlış anlaşılacak."

Dedim, dedim lakin bu kız gülmüyor, koluma bir tane vurdu ve eski pozisyona geri döndü. İmdi bak, merak ettim.

"Asiye yoldaş, sen iyi misin, endişelenmeye başlarım bak.?"

"Enda, ben ben korkuyorum."

"Sen ne dersin Yusuf'un zevcesi. Ne oldu? Yoksa yoldaş sana bir şey yaptı da, benim mi haberim yok."

"Üff Enda, nereden çıkarttın. Hem Yusuf bana ne yapabilir ki?"

"Bilmem."

Dedim ve dudaklarımı bastırıp gülmemek için kendimi zor tuttum.

"Sürekli yan yana dolaşıyorsunuz da, ben sizin için diyorum canım. Yoksa bana ne."

"Enda."

Asiye adımı söyleyip, dolan gözlerle gözlerime baktı. Sübhanallah, imdi gerçekten endişelenmeye başladım.

"Bilmiyorum Enda'm bilmiyorum. Lakin imdi yüreğimde öyle yanık bir his var ki. Ne çaresini bilirim, ne de derdini? Böyle sanki sanki birimize bir şey olacakmış gibi hisseder dururum, çok korkuyorum Enda'm çok. Ben ömrüm boyunca böyle mutlu olmamışımdır, burada olduğum kadar Yusuf'la, seninle, otağımızla... Rabbim'den tek duam bu mutluluğumuza bir zeval gelmesin.!"