Hoofdstuk 38

32 5 2
                                    

Door een luide kreet zit ik meteen rechtop in mijn bed. Het klonk alsof er iemand gewurgd werd. In een reflex ren ik naar Erics kamer. Ik weet de weg niet zo goed in dit huis, maar weet het uiteindelijk te vinden. Tot mijn schrik is Erics bed leeg. Ik loop er naar toe en glij met mijn hand over het matras. Wanneer ik voel dat hij helemaal nat is trek ik hem snel weg. Hopend dat het gewoon zweet is kijk ik de kamer rond. Geen spoor van Eric te bekennen.

Op mijn tenen sluip ik de trap af, Barend en zijn vrouw slapen hier ook, omdat ze moesten vluchten van Martin.
Als ik beneden ben hoor ik al gauw gerommel uit de keuken komen. Ik loop daar de deur en schrik mij een ongeluk! Op de grond in de keuken zit Eric. Een groot mes in zijn hand en een diepe snee in zijn handpalm. Met een lege blik kijkt hij toe hoe het bloed uit de wond gutst. Ik bedenk me geen moment, scheur een stuk van mijn jurk af en haast me naar Eric. Bij hem aangekomen knoop het stuk stof om zijn hand. "Wat doe jij nou weer?!" Roep ik gefrustreerd. "Ik schrik me een ongeluk!" Eric kijkt me aan, nog steeds met een lege uitdrukking op zijn gezicht. Tranen prikken achter mijn ogen en omdat ik niet wil dat hij ziet dat ik huil, trek ik hem in een knuffel.

Wanneer ik los laat zie ik dat ook zijn wangen betraand zijn. Liefkozend veeg ik met mijn hand langs zijn wang. "Ik wou gewoon weten of ik niet droomde..." fluistert hij zachtjes. "Dan had je jezelf toch ook gewoon kunnen knijpen?!" Zeg ik verontwaardigt. Beschaamd kijkt Eric naar de bloeddruppeltjes op de spierwitte keuken tegels. "Eric, als je er ooit weer aan twijfelt of je droomt of niet, dan moet je gewoon naar mij toe komen." Zwijgend knikt Eric. Heel voorzichtig pak ik Erics niet gewonde hand vast. Ik geniet van het gevoel wanneer onze vingers verstrengelen. Zachtjes knijpt hij in mijn hand en vervolgend trek ik hem mee naar boven. "Mag ik bij jou in bed slapen?" Even beduidt door deze vraag ben ik stil. "Ehhm... ik... ehmm.. Oke," breng ik vervolgens uit. Samen, nog steeds hand in hand lopen we mijn kamer in. Wanneer we in mijn bed liggen trekt Eric mij nog wat dichter tegen zich aan. Zijn regelmatige adem in mijn nek stelt me gerust en even later val ik in een diepe slaap.

Rollercoaster (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu