Rollercoaster (voltooid)

Hoofdstuk 32

We nemen nu even een sprong in de tijd, hopelijk snappen jullie het een beetje👍🏻

Een jaar later

Ik rek me uit en gaap overdreven. Ik ben moe van de nachtmerrie die ik elke avond mee maak. Steeds het zelfde, en het eindigt altijd op het zelfde moment.

In elke droom die ik de afgelopen maanden heb gehad schreeuwde Eric naar me dat ik hem had verlaten, daarna verschijnt Martin achter hem en snijd een paar keek op verschillende plekken. In elke droom zijn het de zelfde... Zijn hart, omdat het door mij is gebroken. Zijn polsen, vanwege de martelingen. Zijn wang, voor de verloren glimlach en als laatste zijn keel, voor de dood die zal naderen. Na elke snee brult Martin het uit van het lachen en met elke snee zakt Eric een beetje meer in. Bij de laatste ligt hij dood op grond, zijn ogen op mijn gericht, maar ze staan leeg, dood.

Halleluja! Wat ben ik dankbaar dat er make-up bestaat. Geconcentreerd werk ik mijn wallen weg en geef mijn lippen een gezonde kleur. Sinds we zijn verhuist ben ik er fysiek op vooruit gegaan, maar mentaal ben ik nog steeds beschadigt. Ik loop mijn kamer uit en spring met drie tredes tegelijk de trap af. Wanneer ik mijn ontbijt op heb pak ik mijn fiets en vertrek. Op school ben ik nog steeds niet zo populair. Maar een pluspuntje is dat ik niet gepest word. Ik zit meestal, net als in mijn vroegere klas, achterin zodat ik een overzicht over de hele klas heb. Niet dat ik dat perse wil, maar zo merk je het wel bijna altijd op als er iets grappigs gebeurd of als er weer eens een docent belachelijk word gemaakt. Oké, eigenlijk mag ik dat niet echt grappig vinden, het zijn ook maar mensen... maar kom op? Het is toch wel een klein beetje grappig?

POV Onbekend

Ik kan niet geloven dat ik haar heb gevonden!!! Ik kan wel een vreugde dansje doen van opwinding. Eindelijk kan ik haar alles vertellen! Eindelijk heb ik iemand die mij kan helpen, mijn partner kan worden tegen het slechte! Oké nu overdrijf ik een beetje maar hopelijk snap je wat ik bedoel. Ik zie haar zitten in de klas, druk bezig met een paar sommen, zachtjes kauwt ze op haar pen. Zometeen, na school, zal ik haar verrassen! Nu alleen nog hopen dat haar reactie op wat ik haar de vertellen heb een beetje redelijk is. Anders ben ik nog lang niet jarig!

POV Charlotte

Schichtig kijk ik om me heen, ik heb het gevoel dat ik begluurd word... nou ja, het zal vast niks zijn. Ik ga weer aan het werk.