Rollercoaster (voltooid)

Hoofdstuk 37

Geen idee hoe lang ik daar heb gezeten, maar op een gegeven moment draait Eric zich om. Verwart kijkt hij mij aan. Ik kijk terug. Hij doet zijn mond open, om iets te zeggen en doet hem dan weer dicht. "Als je wil weten of ik de waarheid spreek, vraag me dan iets wat alleen ik zou weten, iets wat je nooit aan Martin hebt doorverteld.." vol verwachting kijk ik hem aan. Hij ziet er zo gebroken uit, het liefst trek ik hem nu in een knuffel.

Hij denkt lang na, maar begint na een tijdje te praten. "Welk liedje speelde er toen wij voor het eerst zoende," wanneer ik er aan terug denk worden mijn wangen rood. Ik heb die avond al zo vaak herhaald in mijn hoofd. "Say you won't let go," zeg ik vast beraden. Erics gezicht glundert van het ene op het andere moment helemaal. Voor ik het weet is hij degene die mijn in een knuffel trekt. Zachtjes fluistert hij dat hij me gemist heeft en hoe bang hij was. Ik wou dat dit moment eeuwig kon duren, maar we moeten hier nu zo snel mogelijk vandaan komen.

Terwijl ik Eric ondersteun lopen we door de gangen. Als we niet snel in Barends werkkamer zijn, zijn we de pineut. Over enkele minuten komt Martin al het goed is hier naartoe. Zo snel als we kunnen gaan we de hoek om en de trap af. We zijn er bijna. Ik hoor een klikje. Het teken dat Martin net het beveiligingssysteem heeft uit geschakeld. De laatste paar meter. Ik hoor een deur openen. Net op tijd zijn we binnen. Muisstil wachten we tot Martins voetstappen voorbij de deur zijn. Als we ons nu naar de voordeur haasten zijn we vrij!

Het zweet breekt me uit zodra we bij de grote poort staan. Het enige wat we nu moeten doen is het hek openen en we zijn vrij. Echt ik heb zo'n zin om Barend een klap te geven, is hij vergeten welke sleutel het was! Terwijl Barend op sneltempo alle sleutels uitprobeert horen we ineens een luid alarm afgaan. Ik heb eigenlijk geen idee waarom Martin een alarm heeft.. wij zijn de enige in het park en er zijn geen bewakers. Denk hij dat er een kabouter leger verderop het alarm hoort en ons tegen gaat houden ofzo? We horen een klik en een gilletje van Barend. Het hek is open. Snel haasten we ons naar de auto. Barend start hem op en we zijn weg! Als ik achterom kijk zie ik Martin stampvoetend bij het hek staan. Lekker voor hem!