SESSİZ OYUN

Bölüm - 17 Davetsiz Misafir

"Baba ile görüşüldü mü?"

"Evet, Emir. Zaten bu evde artık yaşamayacaklarını söyledi. Çocukların psikolojileri bozulmuş. Büyük kız öğrenmiş neler olduğunu, doktora göstermiş babası. Ciddi travma olabilirmiş. Konuşmuyormuş o geceden beri. Küçük olan o kadar farkında değil neyse ki olayların. Tek sorusu 'annem nerde?' oluyor galiba."

Zehra'nın anlattıklarına üzüntüyle başını salladı Emir. Üzülmemek elde değildi. 
Mırıldandı sessizce. "Allah yardımcıları olsun."

"Benim anlamadığım," düşünceli bir şekilde söze atıldı Buğra. "El kadar çocuğun kime ne zararı oldu da böyle bir manyaklığı yaptılar oğlum. Hem de bu kadar profesyonelce işini halletmiş ki, ortada ne bir şe iz var, ne de ipucu."

"Ya, emin değilim ama.." Zehra bakışlarını ikisi arasında dolaştırdı. "Serra cinayeti vardı ya, katil aynı kişi olmasın? Yani düşünsenize, her ikisi de epey manyakca ve.. farklı bir öldürme şekli."

"Fazlasıyla manyakca..." dedi Emir.

"Bir de, -bence çok haklı adam- eşyaları alırken çamaşır makinesini bırakıcaklar. Almayacaklar yani."

Gözlerini dehşete düşmüş gibi büyütüp, ellerini iki yandan havaya doğru kaldırdı Buğra, "Valla ben olsam, ben de almazdım."

"Komiserim!" diye heyecanla atılan kişi, uzun bir müddet sessiz kalmayı başarabilmiş, fakat nihayet dayanamamış olan Cem'di. Emir'in deyimi ve artık herkesin ağzında dolanan lakabı ile 'çaylak' Cem. "Ben katildeki çamaşır makinesi fantezisine hayret ettim ya, hangi kafayla yapmış böyle bir şeyi? Aklım almıyor valla."

"Olmadığı için olabilir." diye mırıldandı Emir, bıyık altından gülerek.

Zehra da sessizce güldü.

"Sen de denemek ister misin çaylak, ha? Hoşuna gider senin böyle fanteziler."

"Aman Emir komiserim, ben sevmem öyle fantezi falan. Anadolu çocuğuyum ben, ne işim olur öyle fantezilerle."

Emir ve Cem'in atışması başladığına göre, Buğra ve Zehra'ya da keyifle izlemek düşmüştü.

"Ben severim öyle fantezileri, söylemiş miyim daha önce?"

Cem tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken Emir devam etti, "Başkaları üzerinde uygulamayı ama..."

Üniformalı polislere son talimatları verip, araçlara doğru ilerlerken yandan Cem'e baktı Emir, "Bence bir gün denemeliyiz ha, ne dersin?"

"Aman ha komiserim," diyerek Emir'den uzaklaşıp Buğra'nın kullanacağı araca yöneldi Cem. Ne kadar laf cambazlığı yapsa da, korkmuyor değildi Emir'den.  Hele geçmişte yaşadıklarını az buçuk öğrendikten sonra, kafası bozukken böyle şeyler yapacağını bile düşünüyordu. "Fantezikerinizi katillerin üzerinde denemelisiniz bence."

Buğra'nın "merkezde görüşürüz," diyerek arabaya binmesine eş sallayarak cevap verdiler. İkili de beklemeden diğer araca binip merkeze doğru yol almaya başladı.

"Emir, neler yaptın?"

Ne konuda? dercesine Zehra'ya baktı.

"Yasemin konusunda."

"Valla hiç bi' şey yapmadım. Şüphelerim yersiz diye düşünüyorum, emin olamasam da."

"Emir," dedi sakince Zehra. "Yasemin'i az çok tanıdım. Şüphelenmeni gerektiricek bir kız değil. İyi bir kız o."

Kafasını salladı Emir. Ama bu Zehra'ya katıldığı için değildi elbette. Konuşma daha fazla uzamasın diyeydi. Çünki anlatmak istiyordu, fakat gizli kalması gerektiği için susması en iyisiydi.