The girl from my dreams || Min Yoongi #BKAW18

XXI

A/N: παιδιά όσο αναφορά για τις άλλες, τις δημοσιευμένες ιστορίες μου θα ανεβάσω κεφάλαια μόλις τελειώσω αυτήν, διότι σιγά σιγά φτάνει στο τέλος.

080606

"Διαζύγιο.

Μια λέξη, χιλιάδες συναισθήματα.

Μετά από 1 χρόνο και 3 μήνες στην Κορέα, οι γονείς μου αποφάσισαν να χωρίσουν. Παρόλα αυτά δεν θα είχε καμία διαφορά μέσα στο σπίτι. Θα συνέχιζε να βυθίζεται κάτω από την νεκρική σιωπή... Έτσι νόμιζα δηλαδή.

Είχαν χτυπήσει αρκετές φορές οι άσχημες στιγμές την πόρτα της ζωής μου και χωρίς να θέλω, την γκρέμισαν με στόχο να με καταρρεύσουν και εμένα.

Από τότε που βιάστηκα από έναν ανώμαλο σε ένα μέρος που είχα κάνει όνειρα, δεχόμουν καθημερινά βομβαρδισμούς από δυστυχία και πόνο. 

Η πηγή της κατάθλιψης μου ήταν η ίδια μου η οικογένεια ενώ μετά ακολουθούσε το σχολείο, οι παρέες μου και πάει λέγοντας.

Από τότε που πήραν το διαζύγιο οι γονείς μου, έμαθα ότι ο πατέρας μου έπεσε και εκείνος σε κατάθλιψη καθώς είχε γίνει αλκοολικός. Είχα αργήσει να μάθω τον λόγο... ώσπου τον έμαθα... μόνη μου.

Και το να μαθαίνεις κάτι για την οικογένεια σου μόνο σου είναι ότι χειρότερο... γιατί το αντιμετωπίζεις μόνο σου, την στιγμή που σε χαστουκίζει η κακιά είδηση στο πρόσωπο. Τσούζει για ώρες ή ίσως για πολύ καιρό αυτό το αναπάντεχο χαστούκι. Και δεν μπορείς να κάνεις κάτι, μονάχα να γίνεις ένα με τον πόνο, νιώθοντας τον 24/7.  

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι... σε εκείνο το βράδυ που η ζωή μου και ο τρόπος σκέψης μου είχαν αλλάξει ολοκληρωτικά.

Εκείνο το βράδυ που δεν είχαμε κανένα ίχνος για το που μπορούσε να είχε πάει ο μεθυσμένος πατέρας μου.

Εκείνο το βράδυ που η αδερφή μου έλειπε για χιλιοστή φορά.

Το βράδυ που έμεινα μόνη με την μητέρα μου στο διώροφο, ξύλινο σπίτι μας.

Εκείνο το βράδυ.

Τα ξημερώματα της 06/06/08 που ονομάστηκε «Ημέρα Welcome to Hell on earth»

Οπότε η δηλητηρίαση μου αρχίζει στις 12 παρά το βράδυ, όταν εγώ βρισκόμουν κλειδωμένη στο σκοτεινό μου δωμάτιο, χαζεύοντας έξω από το παράθυρο μου, πέρα από τα αστέρια που φεγγοβολούσαν. Άκουγα μουσική από το Mp3 μου, που μου το χε κάνει δώρο ο «Άγιος Βασίλης», ώσπου, μέσα από τον δυνατό ρυθμό που ακουγόταν από τα ακουστικά μου, ένιωσα το σπίτι να τρίζει για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου και ένα ρεύμα αέρα να διαπερνά από κάθε σχισμή του ξύλινου πατώματος μου και της κλειδωμένης πόρτας μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι η αδερφή μου μπήκε από την πόρτα της κουζίνας. Χαμήλωσα ελάχιστα τον ήχο της μουσικής μου και έβγαλα διστακτικά το κεφάλι μου έξω από το παράθυρο, κοιτάζοντας κάτω. Κανένας. Αναστέναξα, πιστεύοντας ότι απλά ήταν η φαντασία μου διότι άκουγα δυνατά μουσική... αλλά δεν ήταν.