The girl from my dreams || Min Yoongi #BKAW18

VIII

Βρισκόμουν στους δρόμους μαζί με την Alice ρίχνοντας τα πράγματα των περαστικών τα οποία κρατούσαν: καφέδες, νερό, κινητά, τσάντες κλπ. Και αφού τα έριχνε τρέχαμε όσο πιο μακρυά μπορούσαμε για να μην μπλέξουμε. Ήταν ο τρόπος διασκέδασης της.

Ομολογώ ότι μου είχε λείψει να ζω επικίνδυνα όπως ηταν ίδια η ζωή της. Είχα περάσει μια βδομάδα κλεισμένος στο σπίτι με γαστρεντερίτιδα μετά από εκείνο τον απρόβλεπτο γυρισμό μέσα στην βροχή. Μετά πως ξανά συναντηθήκαμε; Μην ρωτάτε, τηλεπάθεια.

Έχω παρατηρήσει πως από τότε που συνάντησα το μαυροφορεμένο κορίτσι σε εκείνο το meet up της Νότια Κορέας που είχαμε, ο κόσμος μου έχει αλλάξει. Με έχει αλλάξει και όταν αλλάζουμε εμείς αλλάζουν και οι γύρω μας... Οι σχέσεις μου με τους υπόλοιπους Bts ζωντάνεψαν.

Μετά από κάποια ώρα το παιχνίδι της έλαβε την λήξη του και προχωρήσαμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι. Μέχρι να νυχτώσει είχαμε διανύσει αρκετά χιλιόμετρα αλλά όχι σιωπηλοί. Για πρώτη φορά συζητούσαμε για πολλά θέματα. Για πρώτη φορά είδα τον εαυτό της να αφήνετε και να δείχνει το πόσο όμορφη ήταν η χαρούμενη πλευρά της. Το άκουσμα του γέλιο της ήταν τόσο χαριτωμένο που το συναίσθημα αγάπης με είχε κατακλύσει ολόκληρο... Φαινόταν ότι είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη της έτσι όπως είχε κερδίσει και εκείνη την δικιά μου.

Αφού βγήκαμε από την πιτσαρία οπού είχαμε καθίσαμε να φάμε, περπατήσαμε άλλα 15 λεπτά για να πάμε στον σιδηροδρομικό σταθμό.

Όταν άνοιξα την είσοδο, επιτρέποντας να περάσει πρώτη, αποφάσισα να την ρωτήσω για τον σημερινό μας προορισμό μας.

S:"Που θα με πας πάλι;"Την ρώτησα έχοντας ένα πλατύ χαμόγελο. Εκείνη γέλασε.

Α:"Θα έπρεπε να γνωρίζεις ήδη την απάντηση." Έμεινα λίγο σκεφτικός.

S:"Α ναι σωστά!"Αναφώνησα περίφημα. "Θα μάθω όταν έρθει η ώρα."

Δεν είπαμε τίποτα παραπάνω και συντονιστήκαμε να βρούμε την σωστή αποβάθρα με το σωστό τρένο για την επιθυμητή της αναχώρηση. Μόλις την βρήκε, την παρακάλεσα να πληρώσω εγώ το εισιτήριο. Αφού μετά από μια μικρή διαμάχη με το θέμα των χρημάτων, την έπεισα και μπήκαμε στο τρένο. Κατευθηνθήκαμε εκεί όπου δεν υπήρχε κόσμος. Αφού καθίσαμε έχοντας τον έναν απέναντι τον άλλον, την κοίταξα για μερικά λεπτά. Κοιτούσε με θαυμασμό έξω από το παράθυρο τον ήλιο που έδυε και χανόταν σιγά σιγά πίσω από τα δέντρα. Η ορθή στάση του σώματος της, τα λυτά και μακρυά μαύρα μαλλιά της τα οποία ήταν τοποθετημένα πίσω από τους ώμους της και έναν αφηρημένο βλέμμα να κοιτάζει έξω από το παράθυρο ενώ οι απαλές αποχρώσεις των προσμίξεων του ουρανού να αντανακλούν το λευκό πρόσωπο της δημιουργούσαν έναν πινάκα ζωγραφικής. Βρισκόμουν σε δίλημμα: ποιο θέαμα ήταν το ωραιότερο να θαυμάσεις; Τον ήλιο να δύει αφήνοντας πίσω του σύννεφα να απορροφούν τα απαλά χρώματα του ή το κορίτσι που κοιτάζει από έξω με μια εξαιρετικά υπέροχη διάθεση να κατακλύζει το σώμα της;