The girl from my dreams || Min Yoongi #BKAW18

I

2 μήνες αργότερα..

Έχει περάσει περίπου 1 ώρα. Μια ώρα καθισμένος στην καρέκλα μου, δίνοντας χαρά στους fans μου. Τους έδινα αυτόγραφα, βγάζαμε selcas μαζί, δεχόμουν τα δώρα που μου έφερναν και επίσης συζητούσαμε μεταξύ μας.

Μόλις η army προχώρησε μια θέση, πηγαίνοντας στο Jin όπου βρισκόταν δίπλα μου, την θέση της την πήρε ένα υπερβολικά αδύνατο κορίτσι. Το δέρμα της ήταν κατάλευκο σαν το χιόνι, τα χείλη της είχα την απαλή απόχρωση του κόκκινου, η φράντζα της έμπαινε μέσα στα σκοτεινά μάτια της, τα οποια τονίζονταν απο το μαύρο μολύβι της και απο το eyeliner, τα μακρυά μαύρα και ίσια μαλλιά της αγκάλιαζαν τους γυμνούς ώμους της. Η μυστήρια και ψυχρή φιγούρα της καθόταν απέναντι μου, κοιτάζοντας με ανέκφραστη, οπως εγώ. Την κοίταξα μεσα στα μάτια της. Χαθήκα απευθείας μέσα στο σκότος τους... Στο σκότος της.

Ένα γνωστο συναίσθημα με πλημμύρισε. Ένιωθα την θλίψη της σαν δικια μου. Άκουγα τις κραυγές της σαν να βρισκόμουν δίπλα της. Ένιωσα τον πόνο που κουβαλάει... Εδώ και δεν ξερώ πόσο καιρό. Με έκανε και ανατρίχιασα. Πως γινόταν μια απλή κοπέλα, μια fan μου, να μου θυμίσει κάθε άσχημη ανάμνηση μου; Γιατί μου ήταν τόσο γνωστό όλο αυτο;

"Αυτό είναι για σένα." Με επανέφερε στην πραγματικότητα η υπνοτική φωνή της καθως την είδα να μου χαμογελα γλυκά.

Τότε μου έδωσε μια άσπρη τσάντα. Προσπάθησα να μείνω χαλαρός και άνετος. Της χαμογέλασα και πήρα την τσάντα στα χέρια μου. Την άνοιξα και αντίκρισα ένα άσπρο τετράδιο με λιγές σελίδες. Το έβγαλα απο την άσπρη τσαντα και το τοποθέτησα πάνω στο τραπέζι. Στο εξώφυλλο του έγραφε με έναν ξεχωριστό και υπέροχο τρόπο το όνομα μου. Χαμογέλασα και άρχιζα να το ξεφυλλίζω. Ανα σελίδα υπήρχε και ένα σκίτσο. Σκίτσα που μου έμοιαζαν.

S:"Εσύ τα έκανες;" Πήρα το βλέμμα μου απο το τετράδιο και κοίταξα έκπληκτος το κοριτσι που με κοιτούσε ήδη. Έγνεψε καταφατικά αφήνοντας ένα ντροπαλό χαμόγελο. "Λοιπόν.." Αποφασισα να πάρω τα μάτια μου απο πάνω της και ξανα κοίταξα τα σκίτσα που μου είχε κάνει."Είσαι κατάπληκτη στην ζωγραφική για αυτο και θα ζητήσω το αυτόγραφο σου." Συνέχισα, φέρνοντας το τετράδιο μπροστά της και δίνοντας της τον μαρκαδόρο μου.

Αφήσε ένα μικρό γελάκι και έπιασε τον μαρκαδόρο. Καθως υπέγραφε,  κατάφερα να δω καλύτερα τα χαρακτηρίστηκα του προσώπου της. Το δέρμα της φαινόταν λείο, τα μάτια της στρογγυλά και μεγάλα, τα χείλη της φουσκωτά και τα μαγουλα της άρχιζαν και έπαιρναν ένα ανοιχτό ροζ χρώμα. Προφανώς δήλωναν πως το επίμονο βλέμμα μου την έφερνε σε δύσκολη θέση, ετσι αποφασισα να κοιτάξω άλλου για λίγο.