XIX

96 21 2
                                    

1 χρόνια μετά...

080309

"Μπορείς απλά να σταματήσεις να νοιάζεσαι τόσο για μένα; ΕΊΜΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ!" Είπα ενοχλημένη στην μητέρα μου. Με είχε εκνευρίσει. Ξαφνικά νοιάζεται για τα συναισθήματα μου. Που να ήξερε όμως ότι πλέον η λέξη 'συναισθήματα' ήταν άγνωστη για μένα. Δεν ένιωθα τίποτα από τότε που είχαμε μετακομίσει στην Κορέα. Και το χειρότερο; Οι αναμνήσεις μου από την πατρίδα μου είχαν φθαρεί από τον χρόνο.

"Είμαι η μητέρα σου, πως να μην νοιάζομαι για σένα;" Μου φώναξε πίσω ενώ εγώ πήγα να βγω από το σπίτι για να πάω σχολείο.

"Περίμενες να φτάσω 15 για να ενδιαφερθείς; Λυπάμαι αλλά άργησες πολύ." Κοπάνησα την πόρτα πίσω μου και κατέβηκα τα ξύλινα σκαλιά, πλησιάζοντας την μεγάλη αδερφή μου που με περίμενε να φύγουμε. 

Είχα κουραστεί να τσακώνομαι για το ίδιο θέμα μαζί της. Απλά γιατί δεν το παίρνει απόφαση να με αφήσει ήσυχη και να αδιαφορήσει όπως τότε που χρειαζόμουν την βοήθεια της;

"Και γω όταν ήμουν 15 , τότε ενδιαφέρθηκε..." Έσπασε την ησυχία η Άννα καθώς περπατούσαμε κουρασμένες και άυπνες για το σχολείο. Άυπνες λόγω των εφιαλτών μας... δεν είχαμε όνειρα ποια. Είχαμε πέσει στο σκοτάδι με όλα τα τέρατα. Αρχίζαμε να τρελαινόμαστε από τις αρνητικές σκέψεις που έκανε το μυαλό μας. Όμως δεν είχα μάθει να κάνω αυτό... δυστυχώς άλλο μου είχαν διδάξει όταν ήμουν μωρό. Φαντασίες, πρίγκιπες, ωραία και χαρούμενα τέλος. Μήπως το δικό μας happy-end ήταν τελικά όταν θα αυτοκτονούσαμε και πηγαίναμε στο παράδεισο;

"Μμμ... τώρα καταλαβαίνω γιατί μένεις απόμακρη." Συμφώνησα μαζί της.

"Λοιπόν... τι θα του κάνεις σήμερα για τα γενέθλια του;" Άλλαξε ξαφνικά θέμα. Με κοίταξε και ένα κουρασμένο χαμόγελο φώτισε το θλιμμένο πρόσωπο της.

"Θα του δώσω μια σοκολάτα..." Χαμογέλασα στο κενό, φαντάζοντας την στιγμή.

"Την Wonderland?!?!" Με ρώτησε έκπληκτη.

"Ναι..." Απάντησα δύσπιστα.

"Θα την λατρέψει..." Έγλειψε τα χείλι της. Γέλασα πνιχτά με την αντίδραση της.

"Λες;"

"Μα φυσικά... δεν ξέρεις πόσες πουλήσεις είχε ο πατέρας όταν ήρθαμε εδώ." Με κοίταξε σοβαρή και έγνεψα καταφατικά, ανέκφραστη.

The girl from my dreams || Min Yoongi #BKAW18 Where stories live. Discover now