The girl from my dreams || Min Yoongi #BKAW18

XX

S:"Jimin, δεν μπορείς να καταλάβεις και εγώ δεν μπορώ να σου εξηγήσω.." Είπα ηττημένος, στον φίλο μου που καθόταν δύο μέρες δίπλα μου, περιμένοντας να ξυπνήσω, και να του εξηγήσω για τα περίεργα όνειρα που είχα δει.

Οι γιατροί είχαν πει ότι είχα ξαφνικά λιποθυμήσει στο δωμάτιο της Alice, βαστώντας ένα κενό τετράδιο στα χέρια μου. Εγώ όμως δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα, μονάχα τα περίεργα όνειρα που έβλεπα συνεχόμενα αυτές τις 2 μέρες που βρισκόμουν αναίσθητος στο κρεβάτι του ιδιωτικού μου δωματίου στο νοσοκομείο.

RM:"Διάβασα κάπου πως τα όνειρα γίνονται μέσω του υποσυνείδητου..." Άνοιξε ξαφνικά την πόρτα ο Namjoon, κρατώντας 3 πλαστικά διαφανές ποτήρια με καπάκια από φυσικό χυμό πορτοκάλι. "Και ότι όταν βλέπεις ότι συμπεριφέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο σε ένα άτομο, είναι το πως συμπεριφέρεσαι εσύ στον εαυτό σου." Μου έδωσε τον χυμό.

Έβγαζε μια άκρη αυτά που μου έλεγε. Όλα αυτά τα όνειρα που ήμουν θλιμμένος ήταν ένδειξη ότι είμαι καταθλιπτικός. Όμως η Alice ήταν το άτομο που θα με βοηθούσε να βρω τον εαυτό μου, όπως θα έκανα και εγώ υποσυνείδητα σε εκείνην... γιατί αυτό κάνουν οι αδερφές ψυχές: ολοκληρώνουν ο ένας τον άλλον. 

Ήπια μια γουλιά από το χυμό μου και ένιωσα καλύτερα: δυνατότερος. Όμως οι σκέψεις συνέχιζαν να κλωθογυρίζουν μέσα στο μυαλό μου. Η ανάγκη να πάω να δω την Alice γινόταν εντονότερη και μεγαλύτερη.

Έκανα να σηκωθώ αλλά αμέσως ένα χέρι με σταμάτησε από τον ώμο.

Rm:" Που πας;" Τον κοίταξα, αδύναμος. "Χρειάζεσαι ξεκούραση, ξάπλωσε." Με έκανε να ξαπλώσω αλλά αντιστάθηκα.

S:"Ανησυχώ για εκείνην, θέλω να την δω." Είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι, βάζοντας τις παντόφλες και την ρόμπα που μου είχαν διπλώσει οι νοσοκόμες δίπλα από το κρεβάτι μου.

Jm:" Μ-μα δεν μ-μπορείς να τ-την δ-δεις..." Τραύλισε ο jimin, κοιτάζοντας τον μελαχρινό αρχηγό μας με πονεμένο βλέμμα.

Η προσοχή μου, για άλλη μια φορά, έπεσε πάνω στα δύο αγόρια που με κοίταζαν με σφιγμένα τα χείλι, δημιουργώντας μου ρίγος. Ανατριχίλα πέρασε αστραπιαία σε όλο μου το σώμα. Η όραση μου μαύρισε ελάχιστα καθώς ένιωσα ζάλη να με κατακλύζει . Διακριτικά - για να μην τους ανησυχήσω - έπιασα το δεύτερο κρεβάτι που βρισκόταν δίπλα από το δικό μου για να συγκρατηθώ να μην πέσω. Δεν μπορούσα να την δω; Γιατί;

S:"Τι έπαθε η Alice?" Η φωνή μου αντιλάλησε στον χώρο, πνιγμένη από τα δάκρυα που απειλούσαν τα κουρασμένα μάτια μου.