The girl from my dreams || Min Yoongi #BKAW18

XIII

Α:"ε...Εμ..." Έκανε ένα βήμα πίσω. Το άγχος με κυρίευσε, κάνοντας τα χέρια μου να τρέμουν και την όραση μου θολή. Φοβόμουν την απόρριψη της, διότι ηταν από τα ελάχιστα άτομα που αγαπούσα τα οποία στο τέλος με απορρίπταν. "Συγγνώμη... Δεν μπορώ..." Ψέλλισε με τρεμουλιασμένη φωνή κι έφυγε τρέχοντας.

Οι μαργαρίτες έπεσαν από τα χέρια μου ενώ τριγύρω μου ακούστηκα γέλια και διαφορα πικρόχολα σχόλια είτε για την Alice είτε για μένα που μόλις απορρίφθηκα από κορίτσι.

Παρέμεινα να κοιτάω το βάθος του διαδρόμου σαν χαμένος. Στην κυριολεξία ήμουν χαμένος. Έχασα την ευκαιρία μου να ειμαι μαζι της. Την πλήγωσα γιατί πιθανότατα βιάστηκα. Βιάστηκα να την κάνω δίκη μου και το μόνο που κατάφερα ηταν... Να μην πραγματοποιήσω όλα τα όνειρα που έκανα για εμάς, μονάχα εμένα και την Alice.

Συγνώμη, ψιθύρισα ενώ βούρκωσα.

Αυτό που με είχε πληγώσει περισσότερο ηταν πως από τότε δεν είχε ξανά έρθει στο σχολείο, πράγμα που με γέμισε ενοχές και τύψεις. Πράγμα που μίσησα τον εαυτό μου τόσο πολύ. Δεν θα με συγχωρούσα πότε... γιατί έδιωξα το άτομο που αγαπούσα. Το άτομο που ένιωθα ασφαλής και άνετα δίπλα του και ας μην μιλούσαμε με λόγια. Εγώ ήξερα πως μιλούσαμε με το σώμα και με τις σκέψεις.

Συγγνώμη, σκέφτηκα ξανά εκείνη την μέρα που βρισκόμουν στις τουαλέτες με ένα ξυραφάκι. Όταν ξανά κοίταξα το είδωλο μου στο καθρέπτη, άρχισα να κλαίω καθώς μετά κοίταξα το χέρι μου. Δεν άργησε το λευκό και αδύνατο χέρι μου να γέμισε με πληγές γεμάτες αίματα.

Με προβλημάτιζε όμως... Γιατί δεν δέχτηκε; Ήξερα ότι ήθελε και εκείνη. Το ένιωθα οπως ένιωθε και εμένα.

Όμως χάθηκε για πάντα και δεν είχα καταφέρει να μάθω τίποτα για εκείνην, μονάχα το όνομα της.

Χάθηκε... Όπως χάνονται και τα όνειρα.

Και από τότε ξεκινάνε οι εφιάλτες. Και είναι οι μόνοι που ξέρουν τις αδυναμίες σου και τις εκμεταλλεύονται με το χειρότερο τρόπο. Η ζωή μου ηταν βαρετή και μίζερη, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα θα βρεθεί ξανά το άγνωστο κοριτσι που έφυγε χωρίς να αφησει ίχνος πίσω του. Όμως έπαψα να έχω ελπίδες και η Alice έγινε μια γλυκιά ανάμνηση που από τότε που έγινα idol, δεν κατάφερα να την θυμηθώ ποτέ.

Αν μπορούσα να γυρνούσα να χρόνο πίσω, θα πήγαινα στην στιγμή που μας συστήθηκε το κορίτσι από την Αγγλία για να τα άλλαζα όλα...

Ώσπου εμφανίστηκε σε έναν από τους εφιάλτες μου, μια από εκείνες της εξαντλητικές νύχτες και υποσυνείδητα η ζωή έδωσε άλλη μια ευκαιρία να συναντηθούν ψυχές που ηταν σαν δύο σταγόνες νερό.

Η σκοτεινή Alice και εγώ στην δικιά μας χώρα... Των θαυμάτων.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Ενημέρωσε τους φίλους του ότι επανήλθε από το κόμμα."

Άκουσα μια βαριά φωνή καθώς ένα έντονο φως με τυφλώνε. Άνοιξα αργά τα μάτια μου ενώ ένιωσα το σώμα μου βαρύ με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να κουνηθώ.

"Που είμαι;" Ρώτησα με αδύναμη φωνή.

•ελπίζω να σας άρεσε;-;