Κεφάλαιο 13

841 180 70
                                    

"I'm wide awake
Yeah, I was in the dark
I was falling hard
With an open heart
How did I read the stars so wrong?"

Χρήστος P.O.V

Ο διάδρομος ήταν ατελείωτος. Συνέχιζα να περπατάω. Η λάμπα πάνω από το κεφάλι μου τρεμοέπαιξε αλλά δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα. Έφτασα στο τέλος του διαδρόμου. Η σιδερένια μεγάλη πόρτα βρισκόταν εκεί, όπως κάθε άλλη φορά. Στάθηκα μπροστά της. Έκλεισα τα μάτια μου και αφουγκράστηκα πίσω από αυτήν, προσπαθώντας να ακούσω τι γινόταν στο εσωτερικό του δωματίου.

<<Δεν ξέρω άμα θα τα καταφέρει για πολύ ακόμα...η κατάσταση έχει χειροτερέψει πολύ... βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο πλέον επίσημα...>> η φωνή του έκανε τις τρίχες στο σβέρκο μου να σηκωθούν απότομα, κάνοντας με να ανατριχιάσω.

<<Καταλαβαίνω...δεν υπάρχει δηλαδή καμία ελπίδα;>> διέκρινα το σπάσιμο στη δεύτερη φωνή. Ήταν γυναικεία. Και φυσικά γνώριμη. Σιωπή για λίγο.

<<Καμία λυπάμαι...>> τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν και το οπτικό μου πεδίο μαύρισε. Στηρίχτηκα στο τοίχο και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες. Έπειτα άρχισα να τρέχω κατά μήκος του διαδρόμου χωρίς σταμάτημα. Ένιωθα όμως ότι δεν τελείωνε ποτέ. Συνέχισα αλλά δεν φαινόταν τίποτα στο βάθος του παρά μόνο μαύρο.

<<Καμία λυπάμαι>> ακούστηκε ξανά η φωνή αλλά αυτή τη φορά βρισκόταν μέσα στο κεφάλι μου. Έπεσα στα γόνατα. Δάκρυα μαζεύτηκαν στα μάτια μου αλλά τα αγνόησα. Άκουσα μια πόρτα να ανοίγει και τρομαγμένος, κρύφτηκα.

<<Καμία λυπάμαι>> η φωνή συνέχιζε να παίζει σαν κασέτα μέσα στο κεφάλι μου. Ανεξέλεγκτα έριξα μια γερή γροθιά στο τοίχο και ταυτόχρονα ούρλιαξα τόσο δυνατά που ένιωσα σαν να σκίστηκε ο λαιμός μου. Ένιωθα ότι έβγαζα από μέσα μου όλο το πόνο. Έκλεισα τα μάτια μου χωρίς να σταματήσω να ουρλιάζω. Ένιωσα μια παρουσία δίπλα μου αλλά η φωνή ξανά έκανε έφοδο στο μυαλό μου, εμποδίζοντάς με να ανοίξω τα μάτια μου.

<<Καμία λυπάμαι...καμία λυπάμαι.. καμία λυπάμαι...ΚΑΜΊΑ ΛΥΠΆΜΑΙ>>

Πετάχτηκα από το κρεβάτι με τη καρδιά μου στο στήθος μου να χτυπά με απίστευτα γρήγορη ταχύτητα. Ήμουν λουσμενος στον ιδρώτα. Συνηθισμένο κι αυτό. Έβλεπα για τρίτη συνεχόμενη βραδιά τον ίδιο εφιάλτη. Είχε σταματήσει για λίγο, αλλά τώρα επανήλθε δριμύτερος...

Έπιασα βιαστικά το κινητό μου από το κομοδίνο μου και κοίταξα την ώρα τυφλωμένος από το απότομο φως της οθόνης. Έλεγε έξι πάρα δέκα. Σιγά μην με ξαναέπαιρνε ο ύπνος. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και μπήκα στο μπάνιο.

In The Name Of Love ✅  #TYS19 Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ