Forbidden

Chapter 51

He never showed up.

I look out of the glass pane.

Everything rushed in my mind about him. Iyung mga oras na dito siya at kinukulit ako.

Minumukmok ko ang sarili ko sa trabaho para makalimutan ko siya.

What happened to us last time? What I did to him is making me regret. It's making me regret and making me want to find I way to contact him or meet him. It's making me regret na parang gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko. Parang gusto ko ibalik ang pagkakataong iyon at baguhin ang ginawa ko sa kanya. Gusto kong humingi nang tawad. Gusto ko siya bumalik.

I regret letting him go again.

But, of course, I can't redo everything that has already happened. Baka lalala lang ang lahat...

Paano ang pamilya namin? This will be too complicated for everybody!

Kapag kami na, ano agad ang mangyayari? Will we be kick out of the family?

Takot ako. I'm such a coward.

Takot akong mawala ang pamilya ko.

Takot ako na baka mawala ang lahat sa akin.

Takot ako na kamuhian ng mga taong malapit sa akin.

I'm torn between choosing what is right and wrong.

What a dilemma!

Then I realized I was already crying.

Biglang may kumatok sa pinto. Agad kong pinunasan ang luha ko.

"Pasok!" I said.

Biglang tumambad ang mukha ni Jhoanne.

"Jho!" I quickly hug him. Matagal-tagal na din kaming hindi nagkikita.

"Sky, umiiyak ka ba?" She asked.

I just zipped my mouth. I can't admit na umiiyak nga ako. At the same time I can't deny it.

"Di ba obvious?" Pabiro kong sinabi.

"Tell me, ano bang problema?" Tanong niya.

"Hindi naman gaanong kabigat ng problema ko. Okay lang. Just forget about it," sabi ko.

Pinandilatan niya ako. "Nagtatago ko na pala sa akin," aniya sa patampong tono.

"Wala nga talaga eh!" I insisted.

"Is this about Red?" She asked.

Nagulantang ako sa sinabi niya. So, alam niya?

"Alam mo?"

"Of course. Asawa ko ang kumuha sa mga bodyguards mo. At kapatid niya ang pinagkunan ng mga iyon. Why? Did he showed up?" She asked. Her voice now change. Kanina parang ang comforting ng tono niya. Her voice was full of worry. Ngayon, ang cold. It was just cold.

Tumango ako. "He would usually go here. Siya iyung nagbabantay sa akin kapag nandito ako."

"Are you aware na hindi pa siya pinahihintulutan ni Tito Caleon na lapitan ka? Kahit sina Krypton. Even si... Czar," she said.

"Eh bakit siya? Bakit sa kaniya kayo kumuha ng mga magbabantay sa akin?"

"Pinag-usapan na iyan ng mga pinsan mo. Even ang mga parents niyo. Jared runs a security company and having rivals can't be helped. If we get from other companies at malaman nila na may connection sa kanya. They might just turn out to be a traitor."

"Wala na ba kayong ibang kakilala na may security company? My god!"

"Mayroon but Krypton has trust issues at madali niyang nakumbinsi ang iba," aniya.

Napairap ko. "Ang praning niyo!"

"It's your safety that matters!" Sabi niya at napasapo na lang ng kanyang noo.

"I think I'm fine. Nagkataon lang siguro na ako ang napagdiskitahan ng akyat-bahay na iyon. Hindi na siguro iyon mauulit. The security at the mansion and here are good. So pwedeng huwag na kayong maghire nang bodyguard," sabi ko.

"I'll tell Czar about this," she said lazily.

"Thanks," I gave him a small smile. "By the way, why are you here?"

Napasinghap siya. "Boring sa bahay eh. Wala akong magawa kaya lumabas muna ako."

"Eh si Czar?"

"Wala. Nasa trabaho. Ayoko naman siya distorbohin."

"So, dahil ayaw mo siya distorbohin, ako na lang ang didistorbohin mo, ganun? Langya nito!" Angal ko.

"Suplada. Syempre. Ayaw kong ma-distract ang asawa ko 'no!" Sabi ko. "Malay ko bang may issue ka pala ngayon."

"Ewan ko sa'yo!" Bumalik ako sa pagtatrabaho.

I'm somehow thankful na nandito siya buong araw. She was opening some topics na interes naming pareho.

This way, I can atleast divert my attention to something and be able to forget him for a while.

At nagpapasalamat talaga akong nagpakita siya sa akin sa ganitong oras. Atleast may napagsabihan ako. I'm the type na gusto kong may taong willing makinig sa problema ko. Na willing maging parang outlet ko ba.

At mabuti dahil naiintindihan niya ako. Atleast, she's helping me in diverting my attention.

"Ain't you planning to work again?" I asked her. "It seems like you're bored being a housewife!"

"Well, I'm planning. Hindi naman masyadong boring. It's just that, hindi ako sanay na maupo lang at ayoko na hingi nang hingi lang ako kay Czar. Yes. Asawa ko siya pero that doesn't mean na magdedemand lang ako nang magdedemand."

"Czar is a business tycoon. Maibibigay niya ang luho mo agad. Wala ka nang gagawin. Uupo ka lang."

"Basta. Babalik ako sa pagtatrabaho. I also want to help out. Sayang naman iyung kursong tinapos ko kung hindi ko magagamit. Besides, I cannot let Czar handle all these things," paliwanag niya.

"Swerte ni Czar sa'yo!" Komento ko sa kawalan. "Ilang months na nga kayo kasal."

She smiled. "Seven months."

Seven months na pala sila. And the way she looks. She looks happy.

"You look like your happy," sabi ko at napailing

She just nodded. "Happy," she repeated.

"By the way, di'ba hindi payag si Czar na magtrabaho ka?" I asked.

"Well, he does now. He said I can work. I can even handle our company," sagot niya.

"That's good."

It is just strange dahil ayaw ni Czar na pagtrabahuhin pa si Jho. After all this years, Jho has faced a lot of hardships. Ayaw na ni Czar na magtrabaho siya. He just wanted her to rest.

Bilib nga ako sa babaeng ito. Kahit lumubog na ang kompanya nila, napagtapos niya pa rin ang sarili niya. Nakuha niya pa ang loob ng pinsan kong noon ay bulag sa pinanggagawa ni Adi.

Matapos ay nag-usap pa kami nang maraming bagay.

By the end of the day, she left.

"Uuwi na ako, Sky," paalam niya sa akin.

"Sige. Bye." She hugged me and she left.

And I was left again. All alone. Thinking of him again.

👗