Chapter 49

1.8K 40 4
                                    

"Miss Skylar, aalis na po ako. Nandito na po ang papalit sa akin," paalam ng bodyguard kong si Lance.

"Sige," sabi ko. Hindi man lang ako tumingin sa kanya.

"Hello, Sky." I heard the familiar voice again.

Napairap ako sa kanya.

"Ikaw na naman?" Napahalukipkip ako. "May-ari ng Chivalier Security Company, nagbabantay sa akin. Gusto mo bang dumoble ang bayad ko sa kompanya mo?"

"Not really, though," sabi niya.

I ignored him the whole time.

It was not as easy as I think, though.

Sa buong araw na nandoon ako sa trabaho ko ay may pagkakataong mapapatingin lang ako sa kanya and he would look at me anticipating of what would I say. But then, I would stop myself. Mapapailing na lamang ako at babalik sa trabaho ko.

"Sky," he called me.

"Yes?" I asked.

"It is already past one o'clock. Hindi ka pa nagla-lunch," saad niya.

"I had my breakfast. I am fine," I answered.

"Alam mo? Masyado ka nang workaholic," aniya.

"I am not yet hungry," sabi ko.

"Come on. Masama iyung trabaho ka lang nang trabaho. You should take a break and you should not skip your meals," pangaral niya sa akin.

I chuckled. "I am not a kid, anymore. And, you are not my father."

He walked towards me and dialed someone on the telephone.

"Red, what are you doing?" My forehead creased.

"Yes. I want two carbonara. Iced tea would be good... Yes... Thank you." He says on the phone. He hung it up. I glares at him.

"What did you--"

He cutted me off. "Do? I just ordered food for the both of us."

"Kung gusto mong kumain, eh di kumain ka mag-isa!"

"Nakakawalang-ganang kumain nang mag-isa," he said. "And besides, you have to eat. Ayokong mahimatay ka sa gutom mamaya."

Mahimatay... Hindi na ulit mangyayari sa akin iyon.

Bumalik siya sa pagkaka-upo sa sofa.

Ilang minuto ay dumating na ang mga pagkain.

Inilapag niya iyon sa table ko.

"This is a working table, not a dining table," I chastised.

"What?" He shrugged. "Hindi ka makakaalis d'yan sa trabaho mo kaya dinala ko na lang ang pagkain mo."

"I told you for the nth time. I don't want to eat!" I glared at him.

Why is he distracting me from my work?!

"You must eat!"

"No."

"Would you stop acting like a kid?" He brushed his hair out of frustration.

"Would you stop acting like my father?" I deadpanned.

Isinubo niya ang tinidor na puno nang carbonarra sa bibig ko.

I didn't dare open my mouth.

"Huwag na kasing matigas ang ulo! Eat!"

Umiling ako. If I open my mouth, baka isaksak niya na ang tinidor sa bunganga ko.

ForbiddenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin