Tak wiele
Zbyt wiele
Spróchniało
Zniszczało
Kurzem się okryło
Jakby zapomniało
Skryło się głęboko
W boleści otchłani
Bojąc się wyjść na wierzch
Nie chcąc więcej ranić
Ale właśnie przez to
Przez ten strach dobitny
Nawet nie wiesz, skarbie
Ile czynisz krzywdy
Nie
Nie mnie
Samemu sobie
I Nam
Gdyż ciągle trwamy w trwodze
CZYTASZ
Myśli pisane nocą
PoetryZ racji braku nowego dziennika, w którym mogłabym wylewać wszystkie przemyślenia i wenę twórczą, oto powstań, tomiku poezji internetowej! 10. 10. 2016r. - 7. miejsce w "Poezja" 5. 11. 2016r. ; 10. 12. 2016r. ; 29. 12. 2016r. ; 3-6. 01. 2017r. - 8...
