Te wszystkie niepamiętne chwile
I każda z nieprzespanych nocy
Składają się na osobowość
Co może trochę zauroczyć
Raz mroczna, niczym czerń
To znów jasna, niczym biel
I słowa niewypowiedziane
I czyny, te niepoczynione
Urwany oddech, niemy krzyk
Przewiny, te niezawinione
Mrok spowija jasną biel
Światło zaś oświeca czerń
I te uczucia w ciemnym sercu
Co pozostały w jego głębi
To wszystko składa się na szarość
Którą coś nieustannie gnębi
Czerń bieleje
Mrok jaśnieje
Lecz to gnębienie jest przyjemne
Tak inne od tego, co znane
Tak inne od tego, co przyziemne
Gdyż jasnością są myśli owiane
Mrok rozwiało światło w zupełności
Uczucie zaś dało początek jasności
CZYTASZ
Myśli pisane nocą
PoetryZ racji braku nowego dziennika, w którym mogłabym wylewać wszystkie przemyślenia i wenę twórczą, oto powstań, tomiku poezji internetowej! 10. 10. 2016r. - 7. miejsce w "Poezja" 5. 11. 2016r. ; 10. 12. 2016r. ; 29. 12. 2016r. ; 3-6. 01. 2017r. - 8...
