Fallen Hearts

Kabanata 26

Pinagmasdan ko siya habang nagmamaneho, we are heading to our house. Ngumisi siya nang makita ang pagtitig ko sa kanya.

Kinagat niya ang ibabang labi niya.

"Rozen, kamusta kayo ni Eva?" I asked.

Kumunot ang noo niya at sumama ang timpla ng mukha, "what made you ask that?"

"Naisip ko lang, magkaibigan kayo. I don't want you to avoid her just for me, okay?"

I am not saint but I know what is right. Gaya nga ng sabi sa akin ni Eva ay nauna siya and I don't want to be the cause of their friendship break-up.

Ang kaliwang kamay lang niya ang may hawak sa manubela at ang kanang kamay niya ay pinasadahan ang buhok niya. Tumingin siya sa akin, "Eversince, you were jelous of her. Ngayon, gusto mong ipagpatuloy ko ang pagiging magkaibigan namin... Do you really want me to be friended with her?" Tumango ako.

"What if... she did something bad to you?" He's reffering to the video she sent, the cutted video.

"I already forgive her. Alam kong may dahilan siya para gawin iyon," nag-iwas ako ng tingin.

Nagtataka siyang lumingon sa akin ngunit sa harap lang ang tingin ko. I don't want him to know what Eva did yesterday.

"You know?" He asked. Tumango ako. "Paano?" Nang hindi ako sumagot ay nagpatuloy siya, "I'll try, Ingrid. What she did is unforgivable."

"Forgive her, kaibigan mo pa rin siya."

"She hurt you. Kaya kong palagpasin ang iba niyang ginawa ngunit hindi ito, it causes you pain. Nobody has the capability of hurting you, even me."

Hinawakan ko ang kamay niya at pinisil ito, "okay na ako, Rozen. Si Eva ang hindi maayos, try to understand her reason."

Pinagsiklop niya ang aming kamay at hinalikan ito, "you're too kind..."

Nang makarating kami sa bahay namin ay halos himatayin ako sa sobrang kaba, I don't know what my parents will react for this. Especially dad, he wants to monitor everything. I have a 9:00 pm curfew and I exceeded that, hindi ako umuwi.

"Dy, my," humalik ako sa pisngi nila.

Nakakunot ang noo ni daddy habang si mommy naman ay mukhang hindi naman galit.

"Tito..." Panimula ni Rozen.

"Let's talk in my office," tumayo ang aking ama at dumiretso na sa kanyang office.

Tumango at ngumiti sa akin si Rozen bago sumunod sa ama ko. Naiwan kami ni mommy dito sa sala.

"May gusto ka bang ikwento, anak?" Namula ako sa tanong ni mommy.

Umupo ako sa tabi niya at sinabi ang lahat ng dapat niyang malaman. From what I'm seeing, she's happy for me. Nakita ko pa ang panunubig ng mga mata niya.

Niyakap niya ako, "time really flew past, I'm happy for you."

"My, do you think dad is not in favor of this?" I asked.

Umiling si mommy at sinuklay ng daliri niya ang buhok ko. I felt relaxed the way my mother caress my hair.

"Trust me, your father is happy for you too. Gusto niya lang makausap ng masinsinan ang boyfriend mo." Namula ako, hindi ako sanay na tinatawag na boyfried ko si Rozen.

"Sorry po, hindi po ako nakauwi kagabi," I start.

"Your father was furious, Ingrid. He almost send all of our men just to find you, mabuti na lang at tumawag kaninang umaga si Rozen... but still, it scare us. Don't ever do that, hija."