Fallen Hearts

Kabanata 17

Pinagmasdan ko muna ang rose at inamoy ito bago bumaba sa sasakyan ko. Iniwan ko nalang ito sa loob ng kotse dahil baka kung ano na naman ang isipin ng mga ibang estudyante.

Pagkalabas ko ng kotse ay nagulat ako ng makita na may nakasandal sa poste malapit sa akin.

His intense looks and figure is demanded to have attentions. Ito ang dahilan ng biglaang pagdapo ng kaba sa dibdib ko.

I still remember his words during my stay in Tagaytay...

Lumapit ito sa akin at ngisi niya ang binungad, "You love my roses, didn't you?"

Nanlaki ang mata ko sa gulat. Galing pala kay Rozen ang bulaklak na iyon! Akala ko ay sa kapatid niya. Nagpipigil ako ng ngiti.

This is for the record! Rozen just give me a boquet of roses! I am ridiculous, nababaliw na ako dahil sa kagalakan. Pakiramdam ko ay ang mga panaginip ko ay nagkakatotoo na.

Lumakad pa siya papalapit hanggang sa mapasandal ako sa sasakyan ko at ang agwat namin ay ilang pulgada na lamang. Because of his height, I am facing his chest.

Nanginginig ang tuhod ko dahil sa sobra niyang pagkakalapit. "B-baka may makakita sa atin..." Halata sa boses ko ang panginginig.

Iyon na lamang ang sinabi ko para lumayo siya sa akin dahil I can't have this close. This is too much, he is too much for me.

"I don't care about them..." His masculine voice added to the intensity my knees are feeling.

"B-bakit mo ako binigyan ng bulaklak?" Iniwas ko ang tingin sa gilid.

"Haven't you read the letter?" Nilingon ko siya, his eyes soften as he looks at me intently.

Napasinghap ako. Is he trying to pursue me? Kasi kung oo, baka mabaliw ako sa sobrang tuwa.

"I can't understand you..."

Bumuntong hininga siya at nag-iwas ng tingin. From his soft eyes it turn into a pained one. "I'm done watching you drifting away from me..."

"Now, I want my chance. Alam kong may namamagitan sa inyo ng kapatid ko at hindi ko kayang panoorin lang kayo. I want my chance too!" He sound desperate but for me, it is more than a melody.

Inayos niya ang takas na buhok ko at inilagay sa likod ng tenga ko. It is just simple touch but it send a million voltage to my nerves.

"I'm not saying to choose me but don't choose my brother either... Just in between. Okay na ako sa gano'n. Kahit ang alam ng lahat ay ang kapatid ko ang gusto mo..." Humina ang boses niya.

Walang lumabas sa bibig ko. I'm so speechless and out of a mind to compose words for him!

"Kahit siya ang alam ng lahat na gusto mo..." Pagpapatuloy niya, "I can be your secret just date me... Kahit patago lang, kahit konti lang, Ingrid. Just feel me..." Pumiyok siya.

Napapikit ako dahil sa pagpiyok niya. Pakiramdam ko ay nahihirapan siya sa ganitong kalagayan. If he only know, I would choose him over and over again!

"Kahit paglaruan mo lang ako. I have my all attention to you. Say something, I want to hear your voice..." Napapikit ako dahil sa malambing niyang boses. He's really the death of me.

"What about Eva?" Nakita ko kung paano tumigas ang ekspresyon niya. Napakagat nalang ako sa labi ko dahil sa lumabas sa bibig ko.

"I told you eversince, she's not my girl... I have no one but you. Sa haba ng sinabi ko ay 'yon talaga ang sinabi mo, unbelievable." Gumuhit sa kanyang labi ang isang ngiti.