Meeting My Ex As My Professor [COMPLETED]

Chapter 42

Nanatili ang katahimikan sa pagitan naming dalawa habang nagmamaneho sya. Hindi ko parin alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan.

Narating namin ang isang pamilyar na building. He parked his car and opened the door for me. Again, binuhat nya ako dahil hindi ko pa kayang lumakad sa sarili ko. Wala syang pakielam sa tingin ng mga tao na nakakakita sa amin.

"Dito ka parin?" pagtatanong ko sa kanya nang makalabas kami ng elevator. Still the same place. Tumango sya, I saw how his Adam's apple bobbed up and down as he swallowed. "It has a sentimental value. I kept this place. Nandito lahat ng ala-ala nating dalawa."

Napahinto ako at napakagat sa pang ibaba kong labi.

Binuksan ni Calix ang pintuan ng unit nya. Ganon nalang ang pagkamangha ko na halos walang nabago sa paligid. Calix maintained everything as is. Hindi ko mapigil na maalala ang lahat lahat ng pinagsamahan namin sa lugar na ito.

Tahimik kaming pumasok sa kwarto nya. Marahan nya naman akong binaba sa kama. Sandali syang umalis pag balik nya ay may dala na syang first aid box. Dinaluhan nya ang naisprain kong ankle. Nilagyan iyon ng benda. Tahimik ko syang pinanood. Nakaupo sya sa sahig habang seryosong binibendahan ang paa ko.

I just couldn't imagine everything he went through. I could not imagine how sad he is as he spent his days there. Hindi ko rin maisip kung gaano ko sya nasaktan nang paulit ulit ko syang sinisi sa mga nangyari sa amin. I blamed him over and over again.

Nasaktan ko si Calix. Sinaktan ko ng paulit ulit si Calix. Wala syang kasalanan pero sinisi ko sya ng paulit ulit.

Napalunok ako at pilit na pinigil ang luha ko. No way, I won't cry.

Nakita kong nilingon ako ni Calix at nahuling pinapanood sya kaya naman agad akong umiwas ng tingin sa kanya. Mabilis kong pinahiran ang kumawalang luha sa mata ko.

"Does it hurt?" nag aalala nyang tanong.

Kinagat ko ang pang ibaba kong labi at umiling. Tumayo sya at niligpit ang mga ginamit nya. Umupo sya sa kama, sa tabi ko.

Tahimik ang paligid. Hanggang sa marinig ko ang pagbuntong hininga nya. "I missed you. Sorry for what happened last time we met. I swear---"

"I know everything." my voice broke as I spoke. "Alam ko na ang lahat. Sorry, Calix. Sa lahat lahat. For knowing everything this late. H-hindi ko alam na ganon... Hindi ko alam." hindi ko na nga napigilan pang umiyak.

Marahang umusog pa si Calix palapit sa akin at niyakap ako. I burried my face on his chest as I continued sobbing.

"I love you, Naya. You don't have to be sorry. Wala kang kasalanan." Naramdaman ko ang marahan nyang paghaplos sa likuran ko at mahinang pagtapik nya na tila ba ay pinapatahan ako.

Huminga ako ng malalim at kinagat ng mariin ang pang ibaba kong labi.  "Hindi mo alam kung gaano ko to katagal hinintay." huminga ako ng malalim at kumalas sa pagkakayakap nya.

Calix gently wiped my tears. Hindi na sya nagsalita pa at agad at marahan nya akong hinalikan.

I closed my eyes. I waited long for this kiss. Matagal ko syang hinintay.

Marahan at banayad ang bawat halik ni Calix. I obliged myself to kiss him back. Ayoko nang matapos to. If only I can kiss him forever.

"I love you, Naya." marahan nyang hinalikan ang pisngi ko. At muli ang labi ko. His lips were so delicate. His kisses were so soft. I could not help myself to ask for more. I softly caressed his cheek as his kisses slowly goes down my neck.

Sandaling huminto si Calix upang buhatin ako at dalhin sa gitna ng kama nya. We were still kissing as he laid me on his bed. He planted little kisses on my lips as he tried to untie the necktie he's wearing so I decided to help him unbutton his long sleeves polo. We never broke our gaze.