Jesteś moja maleńka

XXIX

Zmierzałam właśnie w kierunku czekającej na mnie Alis, kiedy mój telefon zawibrował oznaczając nadejście nowej wiadomości. Nie myśląc nad tym długo, szybko pochwyciłam urządzenie w dłoń i je odblokowałam. Po paru sekundach moim oczom ukazała się wiadomość o treści;

Nieznany; Pięknie wyglądasz ;*

Nim zdążyłam wszystko przetworzyć w głowie, na ekranie telefonu pojawiła się nowa wiadomość;

Nieznany; Słodko wyglądasz jak się rumienisz xx

W pewnym momencie w moim ciele rozlało się przyjemne ciepło, być może było spowodowane tym, że tym razem nie mów mi tego Chris tylko zupełnie inna, choć wciąż nieznana mi osoba.

Stałam tak na środku drogi i zastanawiałam się co mam mu odpisać.

Nie musiało minąć dużo czasu aby zacząć łączyć w głowie wszystkie fakty. CHWILA CHWILA. Skoro widzi jak się rumienię to oznacza, że musi się gdzieś tu znajdować. Myśląc tak zaczęłam się szybko rozglądać w poszukiwaniu kogoś z kim mogłam ostatnio wymieniać się wiadomościami. Mój wzrok padł na wszystkie znajdujące się tutaj osoby ale niemożliwe było to abym znalazła tego, kogo szukam. Na dziedzińcu przed głównym wejściem znajdowała się dosłownie połowa szkoły. Każdy śpieszył się na zajęcia, a szukanie kogoś z telefonem w ręce nie ułatwiało mi niczego ponieważ miały go prawie wszystkie, znajdujące się tutaj osoby.

Nieznany; Nie znajdziesz mnie kotku xx

Była do kolejna wiadomość jaką otrzymałam. Ponownie zaczęłam się wokół siebie rozglądać lecz i tym razem nie przyniosło to żadnych rezultatów.

......

Przemierzałyśmy właśnie z Alison szkolny korytarz kiedy moim oczom ukazał się niecodzienny widok. Chcąc szybko wiedzieć co się dzieje zwróciłam się do blondynki;

- Na co one się tak rzucają? - zapytałam śmiejąc się, kiedy wskazałam przyjaciółce na dość sporą grupę otaczających coś lub kogoś dziewczyn. Wyraźnie się rzucały, tak aby być najbliżej tajemniczej postaci.

- To jest nowy uczeń - odpowiedziała Alis szczerząc się jak głupi do sera - przyjechał tu z Anglii ale z tego co słyszałam to kiedyś już tu mieszkał ale musiał się tu przeprowadzić - powiedziała prawie piszcząc z podekscytowania - dodam jeszcze, że to mega ciacho, lepszy nawet od tego twojego Chrisa - zaczęła się śmiać a ja od razu dźgnęłam ją z łokcia z brzuch.

- Skąd ty o nim tyle wiesz? - zapytałam z połowie zdziwiona a w połowie rozbawiona zachowaniem przyjaciółki.

- Ma się swoje źródła - szybko odparła machając mi telefonem przed twarzą -dodam jeszcze ma na imię Isaac. - powiedziała zatracając się w myślach o chłopaku.

Szybko przyciągnęłam ją na ziemię po czym pociągnęłam za sobą. Zbliżałyśmy się właśnie do grupy skaczących i piszczących z podekscytowania dziewczyn ponieważ miałyśmy mieć lekcje w sali obok i nie ukrywam, że chciałam zobaczyć czym dziewczyny się tak bardzo ekscytują.

Zauważyłam tylko tył chłopaka ponieważ chciał już odejść w stronę sali.

Jego sylwetka, włosy, sposób poruszania się - znałam to.

Po chwili zaczęłam łączyć ze sobą wszystkie fakty; wyjechał do Anglii, mieszkał tu, miał na imię Isaac. Musiało to znaczyć tylko jedno.

NIE, NIE, NIE. TO NIEMOŻLIWE. TO NIE MOŻE BYĆ ON. CZYŻBY WRÓCIŁ? JAK?

W mojej głowie powstała prawdziwa burza, nieład, jakkolwiek to można było nazwać. Tysiące myśli nie dawały mi spokoju. Był tylko jeden sposób by sprawdzić czy to naprawdę on.

- Isaac! - krzyknęłam szybko w stronę odchodzącego chłopaka po czym ten szybko się odwrócił w moją stronę.

Staliśmy tak patrząc sobie prosto w oczy póki nie zapytał;

- Melanie? - przygryzłam tylko wargę i nieśmiało poruszyłam głową. Isaac natomiast rozłożył tylko szeroko ręce aby mogła się po chwili w nich znaleźć.

- Tak cholernie tęskniłem - powiedział gdy znalazłam się już w jego ramionach. Uczepiłam się nogami w jego pasie, tak, że wyglądałam jak mała małpka.

Kątem oka widziałam tylko te wszystkie skierowane na nas spojrzenia.

--------------------------------------------

Jak wam się podoba?

Wiem, że króciótki rozdział ale może postaram się coś jeszcze dziś dodać.

Jak myślicie, kim jest Isaac? ^^

Liczę na was w komentarzach! ♥