His Personal Assistant slash Bedmate (completed)

Chapter Eighty

last chapter na ito.

Upnext Epilogue

C=

*****

After thirty minutes of drive ay nakarating din sila sa bahay na ipinagawa nito para sa kanila. Akala niya ay sa penthouse nito ang tuloy nila pero ng makita niya na sa subdivision na ito ay tinatahak nila ay hindi nalang siya kumibo.

Agad naman siya nitong pinagbuksan ng pintuan sa kotse ng makapag park ito sa tapat mismo ng pintuan.

Nginitian niya ito ng tipid bago inilibot ang paningin sa buong solar ng bahay, or rather mansion, na iyon.

Kung dati ay walang katao tao ang nandito ngayon ay may nakita na siyang mga guards. And even a gardener na ngayon ay abala sa pagdidilig sa mga halaman sa garden. And she bet ay may mga katulong na din sa loob ng mansion na iyon.

She look at the house in front of them, kahit nakita na niya ito noon ay hindi pa din niya maiwasang mamangha sa ganda ng bahay na ito. Yes she grew up in a big mansion but she thinks this mansion in front of her is much glamorous than the Briones Mansion. Marahil ay dahil na din sa makabagong desenyo na ginamit dito.

Naramdaman niya ay pagpulupot ng mga braso ni Kristoff sa kanyang baywang at ang marahang paglapat ng baba nito sa kanyang balikat. She can smell his manly perfume that she miss for the past seven months.

"Welcome home Mrs. Lawrence." He whisper in her ears. Naramdaman niya ang hininga nito sa kanyang tenga ay pisngi na nagbigay ng napaka sarap na kilabot sa kanyang balat.

"Yes finally I am home Mr. Lawrence." She whisper back.

It is always good to be back home, especially if you knew that the man you love is waiting for your return.

"Lets get inside." Anito sa kanya. Hinawakan siya nito sa siko at iginaya papasok sa loob ng mansion.

Pagkabukas ng pintuan ay agad na sumalubong sa kanya ang magarang sala nito just like before she left nothing has change except for one. what caught her attention is the painting that was hanging on the wall. The painting is so huge na pagkapasok mo palang sa bahay na iyon ay iyon mismo ang una mong makikita.

Her lips parted ng mabistahan niya ng maayos ang painting na iyon.

The woman on the painting wa sitting on the floor habang ang isang paa nito ay nakatungko kung saan naman nakapatong ang baba nito. Her hair is messy habang nakalugay iyon sa magkabilang side nito covering her body. But what she really like about that woman in the painting is her eyes. Hindi man nakangiti ito ay kitang kita naman ang saya sa pamamagitan ng mga mata nito. Kuhang kuha ng gumuhit ang kislap ng kasiyahan ng mga mata ng babaeng iyon.

"Do you like it?" Kristoff ask ng makita na titig na titig siya sa painting na iyon.

"Yes. I love it." She said. She knew that amusement is very visible in her eyes and even in her voice.

"Kapag sobrang na mimiss na kita I just see myself in front of a canvass. At magugulat nalang ako na ikaw na pala iyong iginuguhit ko." He said while looking at the painting. "But this one is my favorite. You want to know why?" Anito sa kanya bago nagbaba ng tingin sa kanya buhat sa painting.

Yes the woman in that painting is her.

"Why?" She ask

"Because I love the way I painted your eyes here." Sabi niyo sa kanya at muling humarap sa painting. "Gustong gusto kong nakikita yung kislap ng mga mata mo dito. It is full of life. Full of happiness and specially full of love." Muling bumaba ang tingin nito sa kanya at marahan siya niton iniharap sa kanya. He cup her face using both of her hands. He gave her a smack on then lips. " I painted that painting with that kind of eyes kasi gusto ko ulit makita yung mga mata mo na punong puno ng buhay. I want to see your eyes that is full of happiness and love. Ayoko ng makita ang mga mata mong punong puno ng kalungkutan dahil sa mga ginawa ko. Nung mga panahon na akala ko hindi ka na talaga babalik sa akin halos mabaliw ako. Hindi ko matanggap na baka tuluyan ka ng mawala sa akin. I dont know how to face my life and my future without you. Yung pagpipinta ko yung ginawa kong libangan. And every time I paint sinasabi ko sa sarili ko na dadating ang araw na ipapakita ko sayo ito. Kahit sa loob ko halos panghinaan na ako ng loob dahil alam ko kung gaano ka kagalit sa akin dahil sa mga kagaguhang ginawa ko, umaasa pa din ako na babalik ka. Kasi nangako ka. And thank God you came back. And now nakikita ko sa mga mata mo yung katulad ng kislap ng mga mata ng painting na iyan. At nakikita ko that you are finally ready to accept me again. Right baby? Tell me that you're ready to be wih me again, for the rest of our lives." Pagsusumamo nito. She can clearly hear the fear in his voice while saying those.