His Personal Assistant slash Bedmate (completed)

Chapter Thirty Four

Thanks po sa lahat ng nag add ng story ko sa mga reading list nila..

Enjoy reading mga kamaldita..

C=

*****

"You deserved to be happy, and he deserved another chance."

Yan ang mga sinabi sa kanya ni Cathy na paulit ulit na tumatakbo sa isipan niya.

Its been two weeks since she left Kristoff in his unit. And honestly that is the longest two weeks of her life.

Hindi na siya sanay na walang Kristoff sa paligid niya. She miss him so much that she just wanted to grab her keys and drive pabalik dito. But she did not do it, dahil gusto niya kapag bumalik na siya dito she have no doubt, hindi na siya takot masaktan. And when she return she just want to love him all of herself.

When she left Manila two weeks ago masakit iyon sa kalooban niya, leaving the love of her life behind kill her inside. But she have to be tough, she have to find herself, herself that she lost ten years ago.

She have to be tough for their happiness.

She sigh heavily bago niya pinulot ang isang shell sa dalampasigan at ibinato iyon sa tubig.

She is in Cathy's family rest house in Bataan. Malayo ang rest house na ito sa mga katabing rest house. This palce is so quiet and peacefull. Nakatulong ang magandang tanawin sa kanya so she can clear her mind.

Araw araw bago lumubog ang araw ay naglalakad lakad siya sa dalampasigan. She let her mind and her heart be free from hatred. She just let them function to love Kristoff, to love him fully.

Nang magdilim na ang kalangitan ay nagdesisyon siyang bumalik na ng rest house. And katiwala lang nina Cathy dito ang kasama niya sa araw araw.

"Oh hija buti naman at bumalik ka na, nag handa na ako ng hapunan mo. Akala ko ay saan ka na nagpunta at hindi kita natanaw kanina." Salubong sa kanya ni Aling Nathy. Byuda ito at walang anak, she is also nice just like her nanay Elena.

"Ganon po ba. Naglakad lakad lang po kasi ako sa dalampasigan. Hindi ko namalayan na napalayo na po ako ng konti dito." Nginitian niya ito. Dito kasi ay maaga silang nag hahapunan at nagpapahinga. Ala sais palang ng gabi ay nakahanda na ang hapunan at bandang alas syete naman ay namamahinga na sila.

Malayong malayo sa routine niya sa Manila ang mga ginagawa niya dito. But she have to admit that she love it here. Life here is so simple. Hindi kailangang gumayak nh marangya kapag lalabas ka dito sa rest house. Sariwa at malinis ang hangin. Unlike in Manila kailangan ay palaging on the go.

Nagtuloy sila sa hapag kainan. Noong una ay naasiwa pa si Aling Nathy na sabayan siya sa pagkain pero kalaunan ay naging komportable na din siya dito. Well she cannot blame her, nung unang dating niya dito ay mukhang stress na stress siya kaya naman lumalabas ang masungit niyang aura.

Nagsimula na silang kumain ng mapuna niya na panay ang tingin sa kanya ni Aling Nathy na para bang may nais itong sabihin sa kanya. Kaya naman tinignan niya ito.

"May gusto po ba kayonh sabihin Aling Nathy?" Ngumiti pa siya ng marahan para maenganyo ito sa kung ajo man ang sasabihin nito sa kanya.

"Ahh..ano."

"Ano ho iyon?"

"Hija, hindi naman sa nakikialam ako sa iyo hane. Napansin ko kasi na magsimula ng dumating ka dito ay parang malalim ang iniisip mo. Ngumingit ka nga pero hindi abot sa iyong mga mata. May tinatakasan ka bang problema sa Maynila?" Usisa nito sa kanya.