His Personal Assistant slash Bedmate (completed)

Chapter Fifty Seven

Hindi ko bibigyan ng happy ending si Kristoff

Pero bibigyan ko siya ng chance na e share niya ang point of view niya.(sa susunod na chapter na yon.)

Si Paulo nalang kaya makatuluyan ni Tiffany?

Hehehe

C=

*****

She sigh heavily and a sad smile creep to her pinkish lips. She gently wipe the tears that escape from her eyes.

Ito yung araw na dapat masayang masaya siya. Dahil ito yung araw na pinakahihintay niya. Yung araw na pinangarap niya na sana dumating. This is the day that suppose to be the road to her happy ever after with her love of her life. That day that they suppose to promise in front of God that they will cherish, love, always be faithful, to care and to trust each other. This is the day that they suppose to to say that they will love each other till death do they part. This is the day that they suppose to say their I do's.

This day suppose to be a perfect day for her.

Today is suppose to be their wedding day.

But instead of preparing for her wedding here she is sitting in their garden set with her sketch pad. She smiled bitterly again upon seeing her sketch pad. She's been busy sketching at hindi niya namalayan na ang ginuguhit na pala niya ay ang mukha ng lalaking minahal niya.

Yes minahal niya, because she is looking forward na sa mga susunod na minuto ng buhay niya ay magagawa na niyang kalimutan ang pagmamahal na meron siya dito. Katulad ng ipinangako niya dito when she bid her last goodbye with him.

But she is not restraining herself to feel the pain. She wanted to feel the pain that he gave her. Gusto niyang namnamin ang lahat ng sakit na iniwanan nito sa kanya ang lahat ng masasakit na ala ala at masasakit na salita na binigkas nito sa kanya gusto niyang paulit ulit na ireplay sa utak niya.

Gusto niyang maramdaman ang paulit ulit na pagkawasak na puso niya. Ang unti unting pagkamatay nito ng isauli nito sa kanya ang puso niya.

Gusto niyang maalala lahat hindi para mamuhi siya dito.

Gusto niyang maalala lahat dahil baka sa ganoong paraan mamanhid nalang ang namamatay niyang puso. She wanted to be numb of the pain baka sakali na kapag naging manhid na ang puso niya magawa niyang kalimutan ito. Magawa ng puso niya na tumigil sa pagmamahal dito.

For the past days na nandito siya sa mansion ng mga magulang niya pilit niyang pinapatatag ang sarili niya. Pilit niyang pinagtitibay ang damdamin niya. She has to be strong. She does not want to worry her family. Kailangan niyang ipakita sa mga ito na matatag siya kahit ang totoo ang hina hina niya. Pinilit niyang ngumiti sa harap ng mga ito and asure them that she is okay. Pero ang totoo she cried when she is alone.

Pero hindi na niya kaya.

And now on her suppose to be wedding day she let herself feel the pain once more. She let herself cried. Sa huling pagkakataon gusto niyang iiyak lahat lahat ng sakit na nararamdaman niya. For the last time she will cry for the death of her heart.

She cried. Today she will not mind kung makita man siyang umiyak ng mga magulang niya o kahit ng kuya Nathan niya. She will cry her heart out.

She look up the sky at parang nakikisama sa kanya ang panahon dahil makulimlim ngayon. Nakikisama ito sa nararamdaman niya. Kung gaano kakulimlim ang mga ulap ganon din kakulimlim ang loob niya.

"I love you, but I have to stop loving you." She said while looking at the face of the man she love in her sketch pad.

She write "the man I used to love" sa ibaba ng kanyang sketch. She have to remind herself at kailangan niyang papaniwalaan ang sarili niya na minahal nalang niya ito. Kahit na pilit na isinisigaw ng buong pagkatao niya na mahal na mahal pa din niya ito.