His Personal Assistant slash Bedmate (completed)

Chapter Sixty Seven

Isang paglilinaw lang po

HINDI PA PO BUNTIS SI MARIE.

Bakit hindi pa siya buntis?

Malalaman ninyo sa susunod na mga chapters.

Enjoy reading mga kamaldita

C=

*****

Marahan niyang hinilot ang kanyang batok bago tumingin sa wall clock na nakasabit sa parte ng sala dito sa rest house ng mga Briones. Napabuntong hininga siya ng makita na mag aalas dos na ng madaling araw pero hindi pa din siya dalawin ng antok.

Kanina pa umakyat si Marie para magpahinga pero siya nanatili dito sa sala. Its been two days na nahihirapan siyang matulog dahil sa bawat pagpikit ng mga mata niya ay ang tanging nakikita niya ay ang galit na mga mata ni Marie na nakatingin sa kanya. Even in his sleep ay nakikita niya ang sobra sobrang galit na meron ito para sa kanya.

He understand kung bakit ganoon nalang ang galit na meron ito sa kanya. Pero kahit pa gaano niya naiintindihan iyon ay hindi pa din niya maiwasang masaktan. His Marie lothe him to the core kaya naman sobra sobra ang sakit na hatid ng kaalaman na iyon para sa kanya. Hindi niya alam kung hanggang saan at kung hanggang kailan ito magagalit sa kanya but he is praying na matutunan nitong patawarin siya. He is praying so hard na matutunan siya ulit nitong mahalin. Wala na siyang pakialam kung nagmumukha na siyang tanga sa kakahabol dito, dahil handa naman siyang maging tanga patawarin lang siya nito. Wala siyang pakialam kung nagmumukhang ipinagsisiksikan na niya ang sarili niya dito, dahil handa siyang gawin ang lahat basta makapasok lang siya ulit sa puso nito.

Magsimula ng gabing mag usap sila ay lalo itong naging malamig sa kanya. Hindi na nga ito umaalis sa bahay pero halos hindi din niya ito nakikita dahil palagi itong nagkukulong sa silid nito. Hindi na nga nito palaging kasama si Paulo pero lagi naman nitong kausap sa cellphone ang lalaki.

Napabuntong hininga siya at tumayo sa sofang kinauupuan niya. Umakyat siya sa ikalawang palapag upang magpahinga na. He needs to rest because hanggang ngayon ay hindi pa siya gaanong magaling buhat sa pag kakaroon ng lagnat two days ago. Mag sinat pa din siya pero hindi nalang niya ipinapaalam kay Marie.

As if she cares mapang asar na bulong ng utak niya.

Yes its the sad truth. She never care anymore. But he hope one of these days or maybe someday she will care for him again. Just like before.

Napakunot ang noo niya ng mapatapat sa kwartong inookopa ni Marie. Mabilis siyang lumapit doon at itinapat ang kanyang tenga sa nakapinid nitong pituan.

Naririnig niya ang mahinang hagulhol nito at para itong may sinasabi pero hindi niya maintindihan dahil sa sobrang hina.

"Marie are you okay?" Nag aalalang kumatok siya sa kwarto nito.

Wala siyang pakialam kung sigawan man siya nito kapag pinagbukasan siya nito ng pintuan, kung pagbubuksan nga siya nito, pero kailangan niyang malaman kung ayos lang ito. Nag aalala siya na baka may dinaramdam ito o may sakit ito. Natatakot siya sa naririnig niyang mahinang paghagulhol nito.

Patuloy siyang kumatok at nilakasan na niya iyon pero wala pa din siyang naririnig buhat dito. And naririnig lang niya buhat dito ay ang patuloy na paghagulhol nito ng mahina. Sobra sobra ang pag aalala ang nararamdaman niya kaya naman pinihit na niya ang door knob ng kwarto nito. He say his silent thank you ng malamang hindi iyon naka lock.

Pagkabukas na pagkabukas palang niya sa kwarto nito ay agad na bumungad sa pandinig niya ang pagtangis nito. Ang pagtangis nitog pumiraso na naman sa pusp niya dahil rinig na rinig niya ang sakit sa mha iyon. Naririnig niya sa pag iyak nito ang sakit na meron ito sa puso, and pangungulila at ang galit.