Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

21

'Luna..' hij bekeek me van top tot teen voor hij zijn mond open trok en weer dicht deed. 'Wat is er met jou gebeurd.' Raven wees naar het veel te grote shirt dat ik om had.

De blos om mijn wangen groeide.
Raven keek vragend van mij naar Milo en zijn mond viel open.

'Heb jij..' hij wees naar Milo. 'Hebben jullie?'

'Nee!' Riep ik snel. 'Ben je gek!'

'Wat is dit?'

Ik beet hard op mijn lip en staarde naar de op dit moment erg interessante grond.

'Ik.. gewoon, ik was.' Ik zweeg.

'Ik snap het al.' Zei Raven snel. 'Milo. Kun je even naar binnen gaan. En misschien wat van kleren voor haar regelen? Zo kan ze echt niet naar binnen.' Voor Raven antwoord kreeg greep hij mijn bovenarm vast en liep met me mee naar een klein steegje afgelegen van de rest.

'Wat doe je!' Piepte ik toen hij me tegen de muur aan duwde en hard in mijn armen kneep waardoor ik de blauwe plekken al op voelde komen.

'Ben je helemaal gek!' Riep hij.

Mijn mond voel open en ik staarde naar de plots niet meer zo vriendelijke Raven.

'Nee..' zei ik.

'God Luna toch. Ik hoorde je schreeuwen. Je kwam maar niet terug en als je Terug komt. Kom je bijna naakt! Ben je op je kop gevallen!' Zijn ogen stonden sluw.

'Wat..' ik staarde hem geschrokken aan.

'Godverdomme.'

'Jij bent de gene die me achter liet! Jij bent de gene die me niet wil geloven!' Die woorden rolde bijna uit mijn mond.
Ik greep Raven zijn schouders vast en duwde hem hard naar achteren.

Maar hij liet zich niet doen en kwam weer op me aflopen.

'Van wie is dat shirt?' Hij fronste.

'Milo.'

'Heeft hij je naakt gezien?'

'Wat?' Mijn ogen werden groot. 'Waarom vraag je dat? Wat kan jou dat schelen?'

'Veel Luna.' Gromde hij. 'Ik.. ik wou eerst..' Toen Raven besefte wat hij wou gaan zeggen zweeg hij abrupt.

'Raven. Het is niks. Ik kon er zelf niets aan doen. Mijn wolf. Het ging vanzelf.' Ik schudde mijn hoofd.

Toen ik dacht dat Raven weer tegen me uit zou vliegen greep hij me vast en omhelsde me. Hij duwde me zacht tegen de muur aan en groef zijn gezicht in mijn nek waardoor ik zijn warme adem op me kon voelen.

'Het spijt me zo dat ik je niet wou geloven daar straks in die kamer.' Ik huiverde toen hij mijn nek begon te kussen en kneep in de achterkant van zijn shirt. 'Luna.' Fluisterde hij zo stil dat alleen ik het zou kunnen horen.

'Je doet wat met me Luna. Je doet wat met me.' Hij liet zijn handen over mijn rug glijden.

'Raven.' Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Het word al donker.'

'Shh.' Hij duwde me nog dichter tegen de muur. 'Je hebt geen idee Luna. Je hebt geen idee wat voor vuile dingen ik met je zou willen doen.' Dat laatste zei hij met zo een schorre stem waardoor ik naar adem hapte.

Zijn handen gleden over mijn boven benen heen tot over mijn heupen en schouders en eindigde in mijn haar.

'We moeten terug Raven.' Kreunde ik.

'Ik weet het.' Zei hij voor hij me los liet.

Toen we terug begonnen te lopen staarde hij me geen een keer meer aan maar het maakte me niets uit.
Ik vroeg me af of hij het meende. Of hij dit alles meende. Raven was verandert de laatste dagen. Dat was te zien. Hij was verandert. Erg verandert en ik vroeg me af hoe het kwam.

Toen Raven en ik weer aan het huis stonden, stond Milo verveeld tegen de gebarsten stenen muur. Hij staarde fronsend van mij naar Raven.

'Dat duurde lang.' Hij keek me aan en fronste toen hij mijn lichaam in zich had opgenomen. 'Hier heb je wat kleding. Het spijt me als de het iets te groot is maar we konden niets kleiner vinden.'

Raven liet ons achter door langs ons heen te lopen. Hij zei niets toen hij dat deed waardoor ik de onaangenaam stinkende lucht opzoog.

'Doe maar aan in de wc. Hij bevind zich aan de eerste deur rechts zei Isabel. Als je nog wat nodig hebt weet je me te vinden.' Oh maar dat wist ik niet.. 'en oh ja.' Zei hij nog toen ik aanstalten maakte om weg te lopen. Ik bleef verbaasd staan en keek op naar Milo. 'Als je niet wilt dat mensen te weten komen dat je juist kei hard hebt staan zoenen, moet je er wat aan doen.'

Nieuw deeeeel.. xp