Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

8

Het gebouw bleek kleiner te zijn dan ik dacht. Het was een simpel modern gebouw. Al had ik eerder gedacht dat het nog zo iets oud zou zijn zoals vroeger.
De letters Mortmain stonden in grote letters aan de voorkant en ik keek er versuft naar.
Het was dagen geleden dat ik nog een gebouw gezien had.
Ik bleef geschokt staan en klampte mezelf aan Raven vast die net zo geschokt leek als mij.

Het meisje Rose draaide zich om en glimlachte breed naar ons.

'Gaat het met jullie?' Ze hielt haar hoofd schuin en zette een stap naar ons toe.

'Ik.. We.. Het..' Ik schudde ongelovig mijn hoofd.

'Komen jullie? Je wilt hier vast niet blijven in deze koude.' Het meisje wreef over haar eigen schouders en draaide zich weer om.

'Ja..' Raven kwam weer in beweging en trok me naar zich toe voor we de warme lucht van de ingang inliepen.

----

(Ahrens point of view)

'Nee. We hebben nog geen sporen.'

Het rode gezicht van Magdalena staarde me verward aan.

'Dat meisje is een slet.' Mompelde ze.

'Dat meisje is je Lupa.' Ik hief mijn hoofd en staarde Haar aan.

'En een slet.' Negeerde ze mijn opmerking. Maar ze leek er wel verward door.

'Hoe durf je zo over haar te praten?' Snauwde ik.

'Wat?! Je mocht haar zelf niet eens.' Magdalena liet zich in de stoel naast me zakken en zwaaide haar benen over de leuning.

Dat was wat ik haar had verteld. Dat ik Luna niet mocht. Dat ik haar haatte. Maar dat was allemaal gelogen geweest. Ik hielt van haar zoals het ook moest. Ik kon niet zonder haar. Ik zou nooit zonder haar kunnen. En aan het feit te weten dat ze telkens weer een stuk verder van me verwijdert was ging ik dood.

'Magdalena. Praat niet zo over haar.' Ik hief mijn hoofd.

'Wat anders?' Snauwde ze.

Ik draaide mijn hoofd en keek haar scheef aan.

'Krijg ik dan een kus?' Haar glimlach groeide en die van mij zakte.

'Nee.' Ik fronste. 'Niet daarvoor nee.'

'Oh jammer.' Ze stond nonchalant op en liep op me af. Ze zakte voor me neer en keek me van boven af aan. 'Maar zelfs niet voor je liefste zus?'

'Nee. Zelfs niet voor jou.'

---

(Luna's point of view)

De warme lucht voelde zalig op mijn vuile huid. Ik had het koud gehad en nu stroomde de warmte zo over me heen. De gang was leeg en verlaten. Enkel in de lobby zat een oudere man voor de toog. Hij was bezig met het invullen van papieren en keek naar ons op toen we op ze af liepen.

'Twee personen?' De man bekeek ons beide.

'Ja.' Vertelde Rose in mijn plaats.

'Voor hoelang?'

'Een nacht.' Zei Raven vast besloten. Een nacht.. Een nacht.. 'Kunnen we later betalen? Morgen vroeg misschien.'

'Natuurlijk ik schrijf jullie op.' De man liet zijn hoofd weer zakken en haalde een sleutel te voorschijn.

'Deze vrouw zal jullie naar je kamer leiden. Diner is van zeven tot negen uur. Ontbijt van acht tot tien.'

Rose wende ons en leidde ons één van de smalle trappen op.
Ergens midden in de gang veranderde de witte muur naar een grijze bakstenen muur die er koud uitzag. Oude lampen bevonden zich naast de gangen maar ik had er geen bezwaar tegen. Zolang ik maar een slaap plek vond. Midden ik de gang stopte het meisje abrupt en bleef voor een gesloten deur staan.

Voetstappen klonken van achter ons en toen ik me omdraaide zag ik twee mannen langs ons verschijnen die een eindje van ons bleven staan.

'Hier is jullie kamer.' Het meisje glimlachte naar ons. Maar het was niet de zelfde glimlach die ze ons eerder had gegeven. Toen de deur van de kamer openging en ik twee kapotte bedden en een waskom zag staan wist ik pas dat we in de val waren gelokt.

Wowdkfkflzlsxlxl.. Erge shit over here 😂😂