Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

19

Ik keek naar de planken hout waar ik over liep. De verf was ervan af gebladerd en de meeste waren ingedeukt en onstabiel. Ik trilde en dacht dat ik elk moment in huilen uit kon barsten.

Ik had verschillende kamer deuren opengegooid maar had hem nergens gevonden.

Ik had vragen.. veel vragen. En ik wist niet hoe ik ze moest stellen. Hoe ik moest antwoorden. Ik snapte er niks van. Wie waren al deze mensen?
Hoe kon Raven ze zo maar vertrouwen? Waarom had Raven me nog niets verteld? Hoe had Raven ze leren kennen? Waarom was dit toch zo lastig? Waarom moest dit perse met mij gebeuren? Het enige wat ik wilde was naar huis gaan.

Ik merkte ergens in de gangen van het bovenste verdiep een badkamer op. Er was geen water meer te bekennen en het meeste was omgevallen en kapot. De spiegel was doormidden gebroken en er stonden graffiti vegen op de nog hele stukken.

Ook merkte ik een kamer op die volgens mij ooit een werkkamer geweest moest zijn. Want er lagen donkere vellen papier over de grond en ook nog een paar vulpennen die op waren. Een nog hele stoel stondin het midden van de kamer en er had tot mijn verbazing een pluchen beer op. Een van de ogen was eruit gerukt en er puilde wol uit.

Uiteindelijk had ik het op gegeven en had ik mezelf gerealiseerd dat er niemand op het bovenste verdiep was.
Boven dien had ik lucht nodig en wou ik naar buiten. Ergens waar niemand was.

Ik daalde meteen de trap af en botste op tegen de harde borst van een onbekende jongen. Hij was ongeveer mijn leeftijd en behoorlijk sterk gebouwd. Er speelde een grijns om zijn lippen toen ik opkeek.

'Sorry.' Mompelde ik binnensmonds.

'Jou heb ik hier nog niet eerder gezien. Maar ik heb bdenk ik wel dingen over je gehoord. Luna toch?' Hij staarde me aan en ik voelde me meteen oncomfortabel.

'Ja.. wie ben jij?' Ik fronste.

'Milo.' Hij streek zijn zwarte haren naar achter en knipoogde.

'Die naam heb ik nog nooit eerder gehoord.. is het geen meisjes naam?'

'Nou dat hoor ik wel vaker. Maar ik vind het een erg sexy naam. Als je me niet kwalijk neemt. Kan ik er langs?' Hij speelde met de piercing in zijn lip.

'Het spijt me.' Mompelde ik. 'Dag Milo.'

'Dag luna.'

Toen liep hij langs me heen. Ik staarde hem raar na. Hij had een boze uitdrukking maar wanneer je hem hoorde spreken zou je denken dat hij een lief poesje was.
Ik verwijderde de gedachte uit mijn hoofd en liep de trap af.
Toen ik in de gang kwam schrok ik. Een groot kabaal van mensen vormde zich in mijn oren en iedereen liep door elkaar heen. In de hoek van de kamer stond een voorraad vol met eten en ik vroeg me af hoe ze die hier he hadden gekregen. Ik keek de kamer rond maar merkte nergens het gezicht van Raven op. Ik beet hard op mijn lip en zocht naar de deur opening. Hij was niet moeilijk te vinden want de deur stond wagen weid open en ik duwde mezelf door de menigte heen.
Toen ik de deur bereikt had zuchtte ik diep en gooide mezelf er bijna doorheen.

Voor ik het wist begon ik met lopen door de lege stad. De meeste huizen waren verlaten al waren er nog een paar bewoonde bij. Ik wou alleen zijn. Zonder wolven zonder iets. Alleen ik. Ik en mijn wolfsgeest.