Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

11

'Ugh. Waarom moet dit altijd gebeuren!' De man in de deur opening keek ons beiden met vuile blik aan en stapte de koele kamer in.

Snel liet ik me van Raven af glijden en ik trok mijn shirt naar beneden.

'Jullie hebben nog niet gegeten..' De man  bekeek de borden die nog op de grond stonden en ik slikte.

'Wie ben jij?' Vroeg ik hem.

'Daar gaat het niet om.' Vertelde de man. 'We moeten praten. En maak jullie geen zorgen, ik doe jullie niks. Zolang jullie mee werken toch niet.'

Ik deinsde achteruit toen de man dichter bij kwam en zich op het bed over dat waar raven op zat liet zakken.
Ik zette me geschrokken naast Raven neer die een gerust stellend kneepje in mijn hand gaf.

'Wat zijn jullie namen?'

'Waarom wil je die?' Raven boog voorover.

'Wat zijn jullie namen?' Vroeg de man weer. 'Ik vraag jullie het niet nog eens.'

'Maa-' ik onderbrak Raven snel.

'Olivia. Olivia en Alex.' Ik slikte kort en hoopte dat hij niet door zou hebben dat ik loog.

'Olivia en Alex..' herhaalde de man.

'Wat wilt u van ons?' Raven klonk hees.

'Antwoorden.. Alex.' Er vertrok een spiertje bij de man.

'Mogen we hier nog weg?' Fluisterde ik bijna.

'Dat hangt ervan af.' Zei de man verveeld. 'Waar wonen jullie?'

'Nergens. We zijn uit huis gezet.' Raven slikte.

'Oh ja? Waar woonde jullie eerder dan?' De man hielt zijn hoofd schuin.

'Washington.' Loog raven.

'Dat moet een lange rijs geweest zijn niet waar?' De man beet speels op zijn lip.

'Ja..' mompelde Raven.

De man keek ons om te beurte aan. Wist hij dat we logen? Wist hij het.. oh god. Mijn ademhaling was zwaar en ik durfde de man niet aan te staren.

Ik staarde naar mijn handen die klam waren van het zweet.

'Weet je. Washington ligt aan de andere kant. Dus niet aan waar jullie vandaan zijn gekomen.' De man fronste.

'Oh.. wat raar.' Raven fronste.

Toen pas merkte ik het glanzende voorwerp in Raven zijn zak op. Een mes.. hij had een mes. Ik had even het gevoel dat er een muur om me heen was ontstaan. Het gevoel dat ik plots veel veiliger was. En geluk. Geluk en hoop.
Maar dat veranderde snel weer toen ik opkeek en de man zijn handen geheven had. Hij had een glanzend geweer vast dat precies tussen ons twee gericht was.

'En nu de waarheid.' De man bekeek ons beide.

'Wat bedoelt u?' Vroeg ik geschrokken.

'Waar komen jullie vandaan?'

'We menen het!' Piepte ik gefrustreerd.

'Oh ja?' De man fronste. 'Hoe komt het dan dat jullie zo een omweg hebben gemaakt?'

'Dat weten we niet. Alles is van ons afgepakt. We hadden geen kaart om te weten of we de juiste weg op waren gaan. Misschien hebben we wel een omweg gemaakt.' Mompelde Raven.

'Ah zo. Wat is jullie achternaam?' De greep van de man verslapte om het pistool heen.

'Heldore. Alex en oliva heldore.' Zei ik vlug.

'Straatnaam? En nummer.' De man bewoog het pistool van mij naar Raven.

'Waarom?' Raven slikte.

'Daarom.'

'Alvenstreet 790.' Zei Raven slikkend.

'Oh ja?' De man fronste weer.

'Ja.' Zei Raven met schorre stem.

'Volgens mij bestaat er geen alvenstreet 790 in Washington.' De man fronste.

'Washington is niet zo klein misschien vergist u zich.' Raven beet op zijn lip merkte ik op.

'Oh nee hoor. Ik weet erg veel.' De man stond op en kwam in een snelle beweging naar ons toe. Toen stopte hij en bukte zich voor ons neer.

Mijn hart ging sneller kloppen en mijn ademhaling was niet meer regelmatig. De man rook naar afval en vis merkte ik op en ik snoof en probeerde de geur gewoon te worden. Wat nog al moeilijk ging. Het was werkelijk vreselijk.

'Jullie maken het me moeilijk vinden jullie ook niet?' De man staarde ons saai aan. 'Nu, hoe zijn jullie hier geraakt?'

'Wat bedoel je?' Fluisterde ik zacht.

Ik had plots het gevoel dat ik al dagen niet meer gesproken had. Het zelfde gevoel als toen ik weer sprak na zo een lange tijd niet gesproken te hebben. In het landhuis van Ahren. Nu verlangde ik naar de plek. Zoveel dat het pijn deed.

'Wat bedoel ik?'

'Ja.' Ik schraapte mijn keel.

'Hoe zijn jullie hier geraakt. Was het met de auto? De trein.. te voet? Of te poot..'

Nieuw deel..