Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

4

(Moeder van Luna's point of view)

'Ze is al meer dan vijf maanden verdwenen.' Mijn stem klonk ijskoud. Ik had geen een glimlach meer op mijn gezicht kunnen zetten sinds de dag dat ace een mes tegen mijn keel had gehouden.

'Er bestaat een grote kans dat ze niet langer meer leeft dat weet u toch?' De man die voor me stond bekeek me zo serieus mogelijk. Zijn bril was naar het puntje van zijn neus geschoven en hij tikte met een pen op de tafel.

'Ik snap alleen niet, waarom ace precies haar wilde hebben. En waarom mijn dochter zichzelf aan hem gaf. Dat zou ze nooit doen!' Negeerde ik zijn opmerking.

'Ja. Daar proberen we achter te komen mevrouw.'

'Jullie zoeken al vanaf dag een en hebben nog niets gevonden.' Ik schudde mijn hoofd.

'Ace is slimmer dan we dachten. We zullen niet stoppen met zoeken dat beloven we u. Maar u moet weten dat het zou kunnen dat ze dood is.'

'Ja maar het zou ook kunnen dat ze buiten de grens is. Hebben jullie daar al aan gedacht?' Ik hief mijn hoofd en bekeek de man met een zuur gezicht.

'Ja. Zeker, maar we kunnen beter eerst binnen de grens blijven zoeken. We vertrekken morgen naar district 9.' De man kneep zijn ogen tot spleetjes.

'Hoeveel districten hebben jullie nog te doen?' Ik slikte even.

'Nog 1 mevrouw. Na deze nog 1.'

-----

(Luna's point of view)

Het Passat we afliepen was langer dan ik had verwacht. Ik vroeg me af of er hier al meerdere mensen hadden over gelopen. Ik vroeg me zelfs af of het wel echt een pad was! Maar dat kon toch niet anders?
Mijn been deed nog meer pijn als anders en ik had het gevoel dat ik veel te veel bloed verloren was. Raven had ergens langs de rand van het pad een meertje gevonden met redelijk schoon water. Ik had me zelf er letterlijk in geduwd. Het koele water had zalig gevoeld om de wond. Ik had mijn armen afgespoeld en mijn haren. Het had niet erg veel geholpen. Ik was nog steeds vuil. Maar ik had niet meer het gevoel dat ik gemaakt was van vuilnis. Ik had mezelf gedwongen van het vreselijke water te drinken en ik wist dat het niet zo gezond kon zijn maar het was beter dan niets.

Ik voelde me beter buiten de heersende pijn. Raven had perse door willen lopen nadat we het meertje hadden bezocht.
Ik had eerst geweigerd maar daarna had ik toegegeven. Midden in onze tocht was het kei hard beginnen met regenen. De druppels liepen over mijn huid en Raven wou maar niet ophouden.

'Kunnen we niet ergens schuilen?' Piepte ik.

'Jawel dat kan. Maar we kunnen ook even goed doorlopen.' Mompelde Raven.

Zijn stem galmde in mijn oren en ik perste mijn lippen op elkaar.
Ik kon mijn eigen handen niet meer voelen door de kou en mijn haar plakte aan mijn gezicht van de regen. Ik moest mijn ogen samen knijpen tot spleetjes om nog wat te kunnen zien. Ik kon mijn adem zien in de koude lucht en ik gokte dat mijn lippen paars waren. Boven dien plakte mijn doorweekte kleren aan mijn lichaam en ik had enkel een dunne trui aan. Ik had Raven zijn trui niet aan willen doen wanneer hij me die aanbood. Dan zou hij zelf dood gaan van de kou! En dat kon ik niet aanzien..
Voor ik nog kon nadenken over de kou en de regen hoorde ik in de verte een vreselijk hard geluid achtervolgt door een luide donder.
Ik stopte abrupt met lopen en Raven botste tegen me aan.

'Raven.' Ik draaide me om.

'Shit.' Hoorde ik hem mompelen.

En toen sloeg mijn hart op hol.
Weer een bliksemslag. Maar dan een recht naast ons. Nog geen 10 meter bij ons vandaan..

Weet je hoe gevaarlijk het is als er onweer midden op een open landschap is? .. 😵 nieuw deel x
Trouwens willen jullie pleas mijn boek so thin lezen? Xx