Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

7

De schim werd steeds duidelijker na dat ik een paar keer had geknipperd met mijn ogen.
Een onbekend meisje verscheen voor ons. Haar blonde haar was naar achter gebonden in een strakke staart. Ze keek van Raven naar mij en kneep haar ogen tot spleetjes. Mijn angst zakte toen ik bijna zeker wist dat ze geen wolf was maar een mens.

'Jullie heb ik hier nog nooit eerder gezien?' De stem van het meisje was laag en schor. Ze leek moe aan de donkere Wallen onder haar ogen te zien toch,

'Wie ben jij?' Zei Raven haar vraag negerend.

'Wie zijn jullie?'

'Wie ben je?' Raven herhaalde zijn vraag geïrriteerd.

'Rose.' Ze snoof. 'Nu is het jullie beurt. Wie zijn jullie?' Ze hielt haar hoofd schuin toen ze die woorden uitsprak.

'Daar gaat het niet om. Wat wil je van ons en wat doe je hier?'

'Ik heb jullie nog nooit eerder gezien hier.' Zei ze.

'Waar zijn we eigenlijk?' Dit was de eerste keer dat ik me mee in het gesprek voegde en het meisje haar ogen schoven van raven naar mij op.

'Dicht bij Mortmain. Een van de oudste herbergen.'

'Die zoeken we..' Raven trok zijn wenkbrauwen op.

'Hmmm, dat dacht ik al. Dat doet elke verdwaalde gek. Jullie gaan de foute kant op domhoofden. Het is langs daar.' Het meisje wees een richting uit en ik draaide mijn hoofd om.

'Hoe weet jij dat?'

'Ik werk er.' Zei ze simpel voor ze ons naar haar toe wenden. 'Rustig aan mensen. Jullie kunnen me vertrouwen het is mijn bedoeling om verdwaalde mensen naar die herberg te lokken. En natuurlijk om geld naar binnen te halen.' Het meisje grijnsde.

'Moeten we haar volgen?' Ik keek Raven verbaasd aan toen hij achter rose aan begon te lopen.

'Ja. Ik ben gewapend dus ik kan haar raken als ze iets doet wat we niet willen.' Fluisterde Raven.

'Kom op! Over een half uur sluit Mortmain.' Rose wuifde met haar hand om ons naar zich toe te trekken en we volgden haar.

'Weet ze dat we..' Ik wilde de woorden niet uit spreken bang dat ze ons zou betrappen.

'Nee. Ik zie het in haar ogen. Ze denkt dat we mensen zijn.' Raven greep mijn hand vast en trok me naar zich toe.

En toen begonnen we met het volgen van dat meisje.

De weg naar de herberg toe was langer dan ik had verwacht. Ik dacht dat we er redelijk snel zouden zijn maar dat was niet het geval. Al had ik wel het gevoel dat er leven om me heen was.
Ik had het raar gevonden toen Rose ons van het pad af had geleid en ons terug door de weilanden heen leed. Maar ik vertrouwde op Raven en op zijn wapens voor moest er wat mis gaan. Ik merkte ook dat Raven zijn hand telkens in zijn zak verdween wanneer hij dacht dat er wat gebeurde. Maar dan liet hij zijn armen weer ontspannen met rust. Hij wierp ook telkens een blik op me om te kijken of ik ongedeerd was en zo deed ik dat ook. Mijn hart klopte bij elke stap die ik zette. De blonde krullen van het meisje dat Rose moest heten waren klitterig en zaten vol met gras. Ik vroeg me af of dat kwam door het feit dat ze misschien in het gras had gelegen of door iets anders. Volgens Raven leek ze niet te liegen maar je wist maar nooit., toch?

Toen ik van mijn voeten opkeek naar het meisje zag ik voor haar een lichte schim van een opdoemend gebouw. En toen ik beter keek zag ik dat er nog meer huizen voor ons verschenen. We waren er.. We waren in de stad die we zochten. En dat betekende dat het niet lang meer duurde voor ik eindelijk kon douchen..

Wat denken jullie van Rose? Laat weten..