His Personal Assistant slash Bedmate (completed)

Chapter Sixty Five

Damn it!

He knew it this wont be easy as before. But no matter how hard at kahit gaano pa katagal kaya niyang mag tiis at mag hintay.

"Baby come..."

"Dont. Call. Me. That." Malamig na sabi nito bago siya nito iniwanan doon. 

Sinundan niya ito sa loob. Akmang aakyat na ito sa taas ng pigilan niya ito sa braso. Hindi niya magawang suwayin ang sarili at niyakap niya ito ng mahigpit. He burried his face sa pagitan ng leeg at balikat nito. Damn even her scent he miss it.

Naramdaman niya ang panginginig ng katawan nito. But he ignore it.

"I miss you." He whisper.

She just remain silent. Hindi ito kumikibo ni isang salita o pagtutol mula dito ay wala siyang narinig. She was just there standing habang yakap yakap niya ito, both of her hands in her sides.

"Let. Go. Of. Me." She said after a while.

Four words. Just fucking four words pero parang kinurot ang puso niya ng ilang milyon beses. Let go of her? No! He will never let her go.

"No baby. I will never let you go again. Never. Kahit ikamatay ko hinding hindi kita e lelet go. Because if I did para na din akong namatay. I cant no longer live without you. You are my life" He said sincerely

Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap dito, sending a silent sign na wala siyang balak pakawalan ito. He hug him tightly hoping that she will hug him in return.

Gusto niya ulit maramdaman ang init ng yakap nito. He wanted to feel her love once more. Pero habang yakap yakap niya ito he cant no longer feel the warm from her. Wala na yung pamilyar na pakiramdam na na tanging nararamdaman niya kapag niyayakap niya ito. He is like hugging a stone. A cold stone. He cannot feel anything. It felt nothing. So empthy.

He knew he made this and he have to endure this. Siya ang dahilan kung bakit wala na siyang maramdaman na init mula dito. Walang pwedeng sisihin kaya ganito ang Marie na kayakap niya ngayon kundi siya. He made her this. It is all damn his fault.

"Tiffany" anang boses sa likuran nila.

Marie pushed him hard. But not strong enough para maalis ang pagkakayakap niya dito.

"Paulo." Marie sweetly said na nagpaguho sa mundo niya.

Paulo?

What is that man doing here?

Kasama ba ito ni Marie dito?

Sila na ba talaga?

Huli na ba talaga siya?

Is he too late to win her love back? Mahal na ba talaga nito ang Paulo na ito? Balewala na ba talaga siya para dito?

Para siyang nauubusan ng lakas sa posibilidad na balewala na nga siya para kay Marie. Nasasaktan siya sa posibilidad na maaring nag mamahal na nga ito ng ibang lalaki. Na hindi na siya ang mahal nito. Na hindi na siya ang umookupa sa puso nito.

Dahil sa nararamdamang panlalabot ay madali siyang naitulak nito dahilan para mabitawan niya ito sa pagkakayakap.

Agad itong lumapit kay Paulo at parang pinilipit ang puso niya ng makita ng dalawang mata niya na halikan nito sa pisngi si Paulo. He even smiled at him na hindi nito magawa sa kanya. Nagseselos siya. He is so fucking jealous right now. Gusto niya na sa kanya lang ang ngiti pero hindi. Dahil ang ngiti nito na dating kanya lang ay ipinagdadamot na nito sa kanya. Napakadali para dito na bigyan ng masayang ngiti si Paulo samantalang siya ni maliit na ngiti ay hindi nito maibigay sa kanya.