✔Teacher ~ L.H.✔

41.

POV Julia
"Godver Michael" zei Ashton. Ashton hielp Luke overeind. "Wie ben jij?" Vroeg Luke boos en trok zich los. "Luke, ik ben het, Julia" zei ik en pakte zijn hand. "Laat me los, ik ken je niet" zei hij.

Na een uur wilde hij nog niet in de auto gaan zitten. "LUKE GODVERDOMME, DOE NIET ZO MOEILIJK!" Riep Ashton. Hij was stil en ging zitten, heel ver van iedereen vandaan. "Ik ken jullie niet en jullie zijn gemeen tegen mij" zei Luke boos. Luke herrinert zich niemand meer. Zijn vrienden niet, zijn vriendin niet.

Toen we terug waren in het strandhuisje was Luke nog steeds boos. Hij had onderweg Michael aangevallen. "Luke, vertrouw me, ik zou nooit tegen je liegen" zei ik ongerust en pakte zijn hand. "Laat me godverdomme met rust. Ik ken jullie niet. Jullie zijn allemaal gek" zei hij boos. "Lukey, alsjeblieft" zei ik. "LAAT ME MET RUST!" Riep hij. Ashton kwam binnen met Esmee, en ze gaven me een knuffel.

"Ik zal weer alleen eindigen" huilde ik. "Hij krijgt zijn geheugen wel terug" zei Esmee troostend. Ashton probeerde met Luke te praten. "LAAT ME MET RUST!" Riep Luke. Ik ging op het bed zitten. "Pak zijn tassen in, we gaan weg" zei Ashton. Ik knikte en Ashton en Esmee gingen weg. "Luke, vertrouw me alsjeblieft" zei ik. "LAAT ME MET RUST VOOR DE LAATSTE KEER!" Riep hij en sloeg me hard in mijn gezicht met platte hand.

"DAT KRIJG JE ERVAN!" Riep Luke en ging weg. Mijn wang brandde. Luke heeft me nog nooit geslagen. Ik legde mijn hand erop. Ik zakte huilend in elkaar. Ashton kwam binnen. "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij. "L-Luke heeft me ge-geslagen" zei ik. "Waar is Luke?" Vroeg Esmee. "H-hij ging weg" zei ik en stortte me onder de dekens.

POV Luke
Ik liep over het strand.
Waar ben ik?
Wie ben ik?
Wie is die 'Julia'?
Allemaal vragen spookten door mijn hoofd. Ik botste tegen een meisje aan. "Oh my god, sorry" zei ik. "Nee, mijn schuld" zei ze. "Ik ben Simone" zei ze. "Ik geloof dat ik Luke ben" zei ik. "Wat is er aan de hand?" Vroeg Simone en trok me naar een bankje.

"Ik herinner me helemaal niks meer, volgens mij. Ik weet niet hoe ik heet, waar ik ben en wie mijn vrienden zijn" zei ik en beet op mijn lip om niet te huilen.

POV Ashton
Julia en ik lopen over het strand op zoek naar Luke. "LUKE!" Riep Julia in paniek. "LUKE HEMMINGS!" Riep Ashton. "Weg gaan hem nooooooit meer vinden en het wordt al donker" zei ik. "Kom op, Julia. Een beetje vertrouwen" zei Ashton. "CALUM!" Riep Ashton.

"Luke al gevonden?" Vroeg Calum en sloeg een arm om Michael heen. "Nee, misschien Esmee" zei Ashton. "Niks" zei Esmee ook. Ik raakte langzaam in paniek. "Wat nou als hij onder een auto is gekomen? Wat nu als hij is verdronken? Wat als hij dood is? "Julia, JUUL!" Riep Ashton en bewoog zijn hand voor mijn ogen.

POV Luke
"Geef me je telefoon eens" zei Simone. Ik gaf haar mijn telefoon. "Wie zijn deze jongens?" Vroeg ze. "Ik denk mijn vrienden" zei ik. "Weet je hoe ze heten?" Vroeg ze en keek me aan. Ik groef in mijn geheugen. "Ik weet het niet" zei ik en sloeg de telefoon weg. "Het komt goed, dat beloof ik, Luke" zei Simone en legde haar hand op mijn arm.

"En wie is dit meisje?". "Ze zegt dat ze Julia heet". "Je staat steeds intiem met haar op de foto. Is het je vriendin?" Vroeg ze. "Ik denk het" zei ik en keek naar de foto. Ik lijk heel gelukkig met haar. Ze is wel heel mooi.

POV Julia
Het is hopeloos. Luke is onvindbaar. Ik ging naar Malum's huisje lopen. Ik klopte op de deur. "Geen Luke" zei ik. Ze lieten me binnen. Ze gaven me knuffels en chocolade koekjes. "Ik mis Luke" zei ik en sloeg mijn armen om mijn benen. "Schat, als hij zijn geheugen terug heeft, zal hij je weer kennen" zei Calum en sloeg een arm om me heen. Ik gaapte, ik ben kapot. "Jezus, het is half 3 in de nacht. Sorry, waren jullie aan het slapen?" Vroeg ik.

Ze schudden beide nee. "Oooh, laat maar" zei ik blozend. "Moet ik gaan?" Vroeg ik. Ze schudden nee. "Ga maar lekker verder, ik wil toch gaan slapen" zei ik en stond op. Ik liep naar mijn eigen huisje. Ik lag stil op mijn bed. Ik kan helemaal niet slapen als hij niet oke is. Ik sloot het huisje weer af en ging langs het strand lopen. "Luke, kom terug" zei ik zacht tegen mezelf.

Na een tijdje was ik echt kapot en liep ik naar de zee. Mijn voeten werden langzaam nat en het boeide me niet. Als ik Luke maar kan vinden. "Lukey?" Vroeg ik. Ik liep huilend langs de zee. Ik mis Luke en mijn wang doet pijn, maar mijn hart, auw. Trek mijn hart eruit, als je denkt dat liefde daar over gaat.

POV Luke
Simone zocht op insta naar mijn account. Ik stond steeds met die Julia op de foto, of met die drie jongens. "Luke, de jongens heten Ashton, Calum en Michael. Ashton heeft een vriendin, Esmee en jij hebt Julia" zei ze. Opeens voelde ik hoe moe ik was. "Zal ik je naar je huisje brengen?" Vroeg ze en stond op. Ik voelde dat het heel glad was toen ik opstond. Ik viel en stootte mijn hoofd. 

"O my god, gaat het, Luke? Weet je waar je bent?" Vroeg Simone. "Ibiza?" Vroeg ik verward. "En wat is je naam?" Vroeg ze. "Luke Hemmings". "Luke, heb je je geheugen terug?" Vroeg ze en hielp me overeind. "Geheugen?" Vroeg ik verward. "Weet je hoe je vriendin heet?" Vroeg ze. "Julia Wilson" zei ik. "En je vrienden?" Vroeg ze. "Ashton Irwin, Michael Clifford en Calum Hood" zei ik. "Je geheugen is terug" zei Simone en gaf me een snelle knuffel. "Wat is er in godsnaam gebeurd?" Vroeg ik en groef in mijn geheugen.

"Heb ik echt mijn vriendin een klap verkocht?" Vroeg ik aan Simone.

A/N
Idee komt van fabulous__hemmings die de rol van Simone speelt. Een hele lieve meid die goed kan schrijven. Xx