✔Teacher ~ L.H.✔

6.

POV Julia
Deze morgen stond ik vroeg op. Ik deed mijn normale kleding aan en pakte mijn ontbijt. Daarna stapte ik op de fiets en fietste naar Luke's huis. Ik drukte op de bel. De zoemer ging en ik kon naar binnen. "W-wat doe jij hier?" Vroeg Meneer Hemmings slaperig en wreef in zijn ogen. Ik slikte hardop. Meneer Hemmings had geen shirt aan. Hij had een lichte, maar toch erg zichtbare sixpack. En zijn armspieren, gosh. En er zaten kleine blonde haartjes op zijn borst. Zijn haar zat plat op zijn hoofd. Hij ziet er zelfs in de ochtend zo goed uit. "Oh ja sorry, je boek, kom even binnen" zei hij en slofte de kamer in. "Sorry voor de rommel, ik ben net wakker" gaapte hij. "Is oke" zei ik. Hij pakte het boek en gaf het aan me. "Heeft u mijn schrift ook nog?" Vroeg ik. "Heb je" verbeterde hij me lachend en liep weer naar de bank. "Wat is dat allemaal?" Vroeg een vrouwelijke stem. "Goeiemorgen" zei ze vriendelijk. "Goeiemorgen" zei ik. Luke keek onder de bank. "Laat maar, ik zie het al" zei ik en pakte mijn schrift. "Bedankt meneer" zei ik. Met ogen gevuld met tranen liep ik weg.

Ik fietste naar school. Ja, tuurlijk heeft hij een vriendin. En natuurlijk maakte ik geen kans. Ik ben veel jonger en zijn leerling. Nikki zag dat er iets aan de hand was. "Vertel" zei ze. "Meneer Hemmings heeft een vriendin" zei ik. "Ahw, nee toch" zei ze en pakte mijn hand. "Vanochtend ging ik mijn boek halen, gisteren laten liggen. Een meisje kwam in een shirt uit een kamer. Zijn vriendin" zei ik. "Meisje, kom eens hier" zei ze en gaf me een knuffel.

De rest van de dag staarde ik maar wat voor me uit. Wiskunde heb ik nu verknald. Nikki probeerde me te troosten. "Nikki, hij was onbereikbaar voor me om drie redenen" riep ik uit. "Welke redenen?" Vroeg ze. "Hij is ouder dan ik, hij is mijn leraar en hij is veel te knap voor me" zei ik. "Zeven jaar ouder, Juul, maar zeven jaar. En ja, hij is je leraar  maar over zes maanden niet meer, en jij bent ook knap, doe normaal, jullie zijn perfect voor elkaar" zei Nikki.

Ik fietste naar huis en wachtte op het weekend. Mijn moeder meldde me dat we geen eten meer hadden en stuurde me naar de supermarkt. Ik stopte oortjes in en liep door de winkel heen en pakte alles wat op het lijstje stond.

Opeens voelde ik dat ik ergens tegenop botste. "Het spijt me zo erg, ik ben er totaal niet bij vandaag" excuseerde ik en wreef over mijn elleboog, die ik pijnlijk hard gestoten had. "Nee, het is oke, Julia" zei degene waar ik tegenop liep. Natuurlijk, Meneer Hemmings. "Hallo Meneer" zei ik schaapachtig. Ik haalde mijn oortjes uit mijn oren. "Heb je zin in een starbucks?" Vroeg hij. "Uuuhh, mijn moeder wacht op de boodschappen" stamelde ik. Vroeg hij me nou mee uit? "Dan brengen we ze toch even langs, je huis ligt toch op de route" zei hij. "Uuhh, oke" zei ik.

Nadat ik betaald had, liepen Meneer Hemmings en ik langs mijn huis. "Ik ga even naar Starbucks met een vriendin" zei ik. "Tot straks" zei mijn moeder. Geeneens de vraag 'met wie ga je?'. Zwijgend liepen we naast elkaar. "Mijn zusje vroeg vanmorgen wie je was" zei hij opeens. "Je zusje?" Vroeg ik. "Dat meisje van vanmorgen" zei Luke. Een steen viel van mijn hart af, het was niet zijn vriendin. "Maar je was zo snel weg" lachte hij. "Sorry, ik had een beetje haast" zei ik. "Hoe heb je je wiskunde toets gemaakt?" Vroeg hij en keek me even recht aan. Ik raak immuun voor zijn blauwe ogen. "Ik weet niet, ik heb er een goed gevoel over, maar ik weet niet" zei ik.

We kwamen aan bij starbucks. "Caramel koffie" bestelde ik. "Naam?" Vroeg de medewerker. "Julia McCartney" zei ik. "En een chocolade donut, alsjeblieft" zei ik. "Dat is dan 5 euro" zei de medewerker. "Laat mij maar" zei Meneer Hemmings. "Nee, dat wil ik niet" zei ik. Meneer Hemmings gebaarde dat ik moest gaan zitten.

"Meneer, ik wil niet dat U betaalt" zei ik. "Ik heb je toch uitgenodigt. En je blijft maar meneer en u zeggen" lachte hij. "Sorry, dat ben ik gewend, want misschien doe ik het in de les fout en krijg ik straf" zei ik. Ik nam stil een hapje van mijn donut. "Smaakt het goed?" Vroeg hij. Ik knikte. Hij wees naar zijn wang. Ik probeerde het af te vegen. Hij schudde lachend zijn hoofd en boog iets naar voren. Hij veegde over mijn wang. En keek me diep in mijn ogen aan. Prachtige ogen. En ging weer terug zitten. Met kleine slokjes dronk ik mijn caramel koffie leeg. "Bedankt meneer" zei ik. "Vanavond bijles wiskunde?" Vroeg hij. "Natuurkunde liever" zei ik. "Ook goed" zei hij. "Tot straks meneer" zei ik.

Toen ik thuis was appte ik meteen Nikki.

Ik: Nikki, eeeyy, Nikki. Raad eens wat er gebeurde???

Nikki: je hebt een bejaarde vrouw aangereden?

Ik: wat? Nee, gek. Ik kwam meneer Hemmings tegen in de supermarkt. Hij vroeg me mee voor een starbucks :)))

Nikki: omgggg, wat is er gebeurd?

Ik: vanavond bijles, hij betaalde mijn rekening, en veegde de chocola van mijn wang

Nikki: oeeehhh

Ik: je weet hoe non charmant ik een chocodonut eet ;)

Nikki: weet ik maar al te goed, babee. Maar is er nog iets gebeurd? Zoals een zoen ofso?

Ik: nee, dat is niet gebeurd hahaha, helaas, je droom wordt geen werkelijkheid

Nikki: ik had nog een droom heh :)

Ik: vertel...

Nikki: jij had bijles. Ik wist opeens waar Meneer Hemmings woonde en keek door het raampje. Jullie zaten rustig te werken toen hij opeens opstond en je ruw tegen de muur drukte. Jullie shirts vlogen al gauw uit. Jullie broek volgde. Jullie bleven zoenen tegen de muur. Op een gegeven moment werd jullie ondergoed uit gedaan. Hij neukte je, tegen de muur aan.

Ik: oke, bedankt dat je dit verhaal met me gedeeld hebt :)

Nikki: ik ga weer, je moet zo naar je lekkertje toe xx

Ik: ik haat je...

Nikki: doeiidoeii xx

A/N
Doeiiiiii, thnx iedereen voor de felicitaties op mn verjaardag. Ik ben eindelijk 15 yayyy...