False Alarm

Chapter 35 - i didn't know..

Chapter 35

*Kieffer*

I didn’t know that Cathie will kiss me.. i didn’t know that Amie is there.. i don’t want to hurt her.. i don’t know now how to make it up to her.. i don’t know how am i going to do to make her forgive me.. i forgot the lunch.. i forgot to tell Amie that i can’t make it to our lunch date.. i forgot the time.. i forgot the date.. i almost forgot half of my life.. i forgot my wife.. i almost forgot my love..

I’m such a jerk! Irresponsible husband! An as*h*le! Name it! Consider it done!!

                                                                                                                                                                        

“sh*t!” sigaw ko nang maipit ako sa gitna ng napaka-habang traffic.. hindi ko alam kung nanandya ba talaga ang panahon at ngayon pa talaga nagkaroon ng banggaan dito malapit sa village namin.. konting turns na lang at makakapasok na ko dun at makakauwi na ko.. kailangan kong bumawi sa asawa ko.. nang Makita ko ang asawa ko kanina, unang pumasok sa isip ko ay ang baka iwanan na nya ko.. na baka napagod na siya sa pag-iintindi at pag-uunawa nya sa akin at iwanan na nya ko.. lalo na kanina nung nakita nya kami ni Cathie sa school ni Kayela..

“sh*t!” I cursed again.. i hit the steering wheel again for the nth time because of that thought that keeps appearing on my mind.. i don’t want that to happen.. hindi ko un kakayanin..

Thank God, at natapos na din ung traffic.. nag-over take kaagad ako sa mga nasa harap kong sasakyan at wala akong pakielam kung binusinahan nila ako dahil muntik na kaming magkabanggaan.. i reached the village and di din nagtagal ay nasa bahay na ko.. I almost run inside the house when i got parked.. i didn’t mind kung nasa daan pa ung sasakyan ko at hindi maayos ung pagkaka-park, basta ay makapasok na ko kaagad sa bahay namin.. at halos gibain ko na ung pinto dahil sa tagal buksan ng pinto ni manang..

“J.P!”

Agad akong pumasok at nilagpasan si manang.. “manang.. where’s my wife?” sabi ko habang tumatakbo sa hagdanan..

“wala siya jan, hijo! Hindi pa nakakabalik ang asawa mo..”

Napahinto ako.. hindi pa bumabalik ang asawa ko, the fact na kanina pa dapat iyon nakauwi.. kanina pa siya nakaalis nun at panigurado akong hindi siya naipit sa traffic.. kinabahan ako.. hindi kaya tama ang hinala ko na baka iniwan na nya ko.. Kinakabahan akong humarap kay manang..

“sinundan ka nya hijo ah.. hindi ba kayo nagkita?”

“ano pong ibig nyong sabihin na wala pa siya dito? Kanina pa po iyon nakauwi.. kanina pa kami nagkita at nauna siya sa akin umuwi!!” hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko.. kinakabahan ako na hindi ko alam.. nagagalit ako sa sarili ko..

Naupo ako sa sofa dahil nararamdaman kong hindi ko na kayang tumayo.. nanghihina yata ako.. sumandal ako sa sofa at saka ko hinilamos sa mukha ko ung dalawa kong kamay dahil sa frustration.. hinilot ko ung sentido ko dahil pumipitik iyon sa sakit ng ulo ko.. nasaan na ang asawa ko?!

Naramdaman ko na lang na naupo sa tabi ko si manang at saka siya nagsalita..